Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Wr 105/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2009 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi D.N. i J. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] r. utrzymująca w mocy orzeczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] r. określająca skarżącym kwotę zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości odmiennej od zadeklarowanej.

Jak wynikało z uzasadnienia zaskarżonego aktu w badanym okresie rozliczeniowym oboje małżonkowie odrębnie prowadzili działalność gospodarczą w zakresie handlu odzieżą, przeprowadzone względem nich czynności kontrolne ujawniły nierzetelność i wadliwość urządzeń księgowych obligującą do szacunkowego określenia podstawy opodatkowania.

Szczegółowe ustalenia poczynione w zakresie działalności każdego z małżonków wykazały, że J. N. (zwany dalej skarżącym) prowadził ją w kilku punkach sprzedaży: L., Z., W., B. i O., jej przedmiotem był handel szerokim asortymentem odzieży damskiej i męskiej, głównie marek "A" i "B", w oparciu o zawarte umowy franchisingu oraz innymi artykułami jak również świadczenie usług parkingowych. Zgodnie z umowami franchisingu poza ustalonymi okresami wyprzedażowymi, franczyzobiorca zobowiązany był do zachowania cen na poziomie sugerowanym przez franczyzodawcę, zachowując rabat 5 % dla stałych klientów. W trakcie głównych okresów wyprzedażowych sezonowe obniżki cen sprzedaży towarów pociągały za sobą rabaty w cenie zakupu ww. towaru. Oprócz wskazanych firm, skarżący dokonywał zakupu także u innych kontrahentów, przy czym jak wyjaśniał w toku postępowania, przyjmowanie i ewidencjonowanie towarów odbywało się w momencie jego dostawy, sprzedaż ewidencjonowana była przy pomocy siedmiu kas fiskalnych i faktur VAT. Istotnym jest również, że w toku kontroli skarżący nie okazał paragonów sprzedaży w punkcie w W., powołując się na fakt ich zaginięcia, przedłożył jedynie wydruk sprzedaży w tym sklepie, który organy podatkowe uznały za dowodów w sprawie. Szczegółowa analiza urządzeń księgowych i dowodów źródłowych skarżącego wykazała szereg nieprawidłowości w ewidencjonowaniu zdarzeń gospodarczych, co nakazywało uznanie księgi za wadliwą i nierzetelną, uchybienia te szczegółowo opisano w decyzji organu I instancji i nie są one między stronami sporne. Sporne są