Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 września 2009 r., sygn. VI SA/Wa 1171/09
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2009 r. sprawy ze skargi Z. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zlokalizowania wodociągu w pasie drogowym oddala skargę
Uzasadnienie
Decyzją Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] kwietnia 2009 r., wydaną na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 K.p.a., po rozpoznaniu wniosku Z. Sp. z o.o., z siedzibą w Z. (dalej: strona, skarżąca), o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją wydaną z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, przez Dyrektora Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...] z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie odmowy zlokalizowania wodociągu w pasie drogowym drogi krajowej nr [...] w Z. - utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję.
Przypomniano, że w rozpatrywanej sprawie strona wystąpiła do zarządu drogi z wnioskiem o uzgodnienie w pasie drogowym drogi krajowej nr [...] w Z. lokalizacji projektowanego odcinka wodociągu.
Po rozpoznaniu powyższego wniosku Dyrektor Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...], działając z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, wydał decyzję z dnia [...] marca 2009 r., którą odmówił zgody na zlokalizowanie w pasie drogowym drogi krajowej nr [...] wodociągu, o którym mowa wyżej.
Decyzję tę zaskarżyła strona w trybie art. 127 § 3 K.p.a., składając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W wyniku powtórnie przeprowadzonego postępowania w tej sprawie Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad i uznał, że w myśl art. 39 ust. 1 ustawy o drogach publicznych zabronione jest dokonywanie w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego. W szczególności zabronione jest lokalizowanie budynków, umieszczanie urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu drogowego, a także niszczenie rowów, skarp, nasypów i wykopów oraz samowolne rozkopywanie drogi.
