Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r., sygn. I SA/Po 712/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) NSA Stanisław Małek Sędziowie WSA Roman Wiatrowski Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Rossa- Śliwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2009r. sprawy ze skargi "A " S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia do grudnia 2004r I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej Spółki kwotę [...] zł ([...]), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku. /-/ R. Wiatrowski /-/ M. Bejgerowska /-/ St. Małek

Uzasadnienie

Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w K.decyzją, nr [....], z dnia [...] r., działając w oparciu o art. 21 § 1 i § 3, art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: O.p.) oraz art. 99 ust. 12 i art. 109 ust. 4 i 5 ustawy 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej: u.p.t.u.) określił dla Przedsiębiorstwa D. S.A. w K. zobowiązanie podatkowe i dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług za okres od sierpnia 2004 r. do grudnia 2004 r.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że prowadząc postępowanie podatkowe uwzględnione zostały wytyczne Dyrektora Izby Skarbowej w P. zawarte w decyzji, nr [...], z dnia [...] r., którą uchylono poprzednią decyzję organu I instancji i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania. W decyzji z dnia [....] r. organ I instancji zakwestionował wysokość stawki podatku od towarów i usług zastosowanej przez Spółkę do usług, polegających na budowie lub modernizacji dróg gminnych. Uznano, że preferencyjna stawka 7% VAT, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.t.u., dotyczy dróg budowanych, modernizowanych w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, czyli na przykład dróg wewnątrzosiedlowych. Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy - w postaci faktur, protokołów odbioru oraz informacji uzyskanych od inwestorów - organ uznał, że przedmiotem czynności udokumentowanych wskazanymi fakturami, była budowa i modernizacja dróg gminnych. Odwołując się do przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r., nr 19, poz. 115 ze zm., dalej: u.d.p.) podkreślono, że istotnymi cechami drogi publicznej - a taką jest również droga gminna - są ogólna dostępność, publiczny charakter, a także umożliwienie komunikacji między miejscowościami. Fakt, że każda z dróg wybudowanych lub zmodernizowanych w ramach usług ujętych we wskazanych fakturach prowadzi pośrednio i bezpośrednio do obiektów mieszkalnych nie oznacza, że mają one związek z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o którym mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.t.u. Związek taki zdaniem organu można upatrywać w stosunku do dróg niepublicznych związanych np. z urządzaniem osiedla, takich jak drogi wewnętrzne o których mowa w art. 8 u.d.p. Natomiast w przypadku odcinka drogi L.-Z.-R. organ I instancji uznał, że nawet fakt, że inwestycja ta nie spełnia parametrów technicznych drogi publicznej nie przesądza, że jest ona drogą wewnętrzną. Istotnym jest bowiem, że łączy ona poszczególne miejscowości i w rzeczywistości spełnia funkcję drogi publicznej.