Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. III SA/Wa 1716/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant Ewa Chojnacka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. po rozpatrzeniu odwołania I. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Spółka" lub "Skarżąca") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określającej Spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002r., nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za miesiące od stycznia do grudnia 2002r. oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe za styczeń i kwiecień 2002r.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy stwierdził, iż w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, że w poszczególnych miesiącach 2002 r. Spółka obniżyła podatek należny o kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez wskazane w decyzji organu pierwszej instancji podmioty.

Odnośnie faktur wystawionych przez J. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą - Firma [...] "H." oraz Z. S. prowadzącego działalność gospodarczą po nazwą Firma [...] "E." organ kontroli skarbowej wskazał, że zarówno J. S. od dnia wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, tj. 26 stycznia 2000 r. do dnia 25 stycznia 2006 r. oraz Z. S. od dnia wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, tj. od 28 lutego 2000r. do dnia 25 stycznia 2006r. nie złożyli, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "ustawy o VAT z 1993 r.", zgłoszenia rejestracyjnego. W związku z tym organ uznał, że zarówno J. S. jak i Z. S. nie byli w okresie prowadzenia działalności podatnikiem zarejestrowanym, uprawnionym do wystawiania faktur VAT. Zgodnie natomiast z § 48 ust. 4 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, z późn. zm.) powoływanego dalej jako "rozporządzenie MF z dnia 22 marca 2002 r.", w przypadku gdy sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących, faktury te nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. W konsekwencji organ stwierdził, że Spółka nie była uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez J. S. i Z. S..