Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2010 r., sygn. VI SA/Wa 2409/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi K.M. na uchwałę Rady Miejskiej L. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dni i godzin otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych na terenie Gminy L. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części objętej pkt 2 Załącznika do Uchwały; 2. orzeka, że zaskarżona uchwała w części objętej pkt 1 wyroku nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Rady Miejskiej L. na rzecz skarżącej K.M. kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

K.M. (dalej też jako skarżąca, strona) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w L. nr [...] z dnia [...] maja 2008 r. w sprawie dni i godzin otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych na terenie gminy L. Wskazała, iż w Załączniku do przedmiotowej uchwały, w pkt. 2 określono, że restauracje, kawiarnie, bary, pizzerie w zabudowie osiedlowej mogą być otwarte we wszystkie dni tygodnia od godz. 6:00 do godz. 22:00, podczas gdy zakłady gastronomiczne zlokalizowane wzdłuż ul. W. i K. mogą być otwarte od godz. 6:00 do godz.6:00 dnia następnego, czyli całodobowo.

W związku z powyższym zarzuciła organowi naruszenie art. 2, oraz 20 i 22 Konstytucji RP, jak również naruszenie art. XII § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - przepisy wprowadzające Kodeks pracy. Podkreśliła, iż prowadzi w L. przy ul. J. działalność gastronomiczną - "B.". Placówka ta od początku jej uruchomienia, czyli od czterech lat, ma charakter pracującej do ostatniego klienta. Skarżąca wskazała, że art. 20 konstytucji gwarantuje wolość prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym jej ograniczenie jest co prawda dopuszczalne w drodze ustawy, jednakże może to nastąpić tylko ze względu na ważny interes publiczny (art. 22 Konstytucji RP).