Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. I SA/Łd 164/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Tarno Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Adamczyk /spr./ Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Protokolant Asystent sędziego Jarosław Szkudlarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące w okresie od czerwca do października 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzja z dnia [...] roku nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. nr [...] określającą M. M. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za czerwiec 2002 r. w wysokości 8.193,- zł , za lipiec 2002 r . w wysokości 7.911,- zł, za sierpień 2002 r. w wysokości 7.231,- zł, za wrzesień 2002 r. w wysokości 11.521,- oraz za październik 2002 r. w kwocie 18.761,- złotych.

W uzasadnieniu podał ,że w prowadzonej ewidencji zakupów towarów podatnik zaewidencjonował faktury VAT dokumentujące zakup paliwa od dwóch podmiotów tj. firmy A z siedzibą w R. ( łącznie 6 faktur ) oraz firmy B z siedzibą w W. ( 2 faktury). Wskazane faktury zdaniem organu II instancji nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, ponieważ przywołane podmioty nie miały prawa dysponowania towarem ujawnionym na fakturach, co więcej, opisani wyżej wręcz nie mieli tego towaru. Paliwo to w rzeczywistości pochodziło z całkowicie innego źródła i od innej osoby, którą był M. T., ten zaś nabył je od nielegalnego wytwórcy N.

Odnosząc się do jednego z podstawowych zarzutów stawianych organom podatkowym, dotyczącego pozbawienia strony prawa do czynnego udziału w każdej fazie postępowania podatkowego (pozbawienie prawa uczestniczenia podczas przesłuchiwania świadków, których zeznania załączono z innego postępowania) Dyrektor Izby Skarbowej podał, że jest on niezasadny albowiem włączenie do materiału dowodowego postanowieniami organu I instancji z 6 lipca 2004 r. Nr [...] oraz z dnia 30 stycznia 2007 r. Nr [...] dowodów nadesłanych z Prokuratury Okręgowej w K. jak i przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. odbyło się zgodnie z prawem. Wskazał, że unormowanie art. 181 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005 r. , nr 8 poz. 60 ze zm.) - dalej "O.p." dopuszcza jako dowód między innymi także materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe. Oznacza to ,zdaniem organu II instancji , że w stanie prawnym obwiązującym zarówno w dniu wydania postanowienia przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. o włączeniu tych materiałów do akt sprawy jak i w dniu wydania rozstrzygnięcia , dowodami w przedmiotowym postępowaniu mogły być materiały zgromadzone w toku postępowania karnego nawet nie zakończonego prawomocnie ( wydaniem wyroku ). Dodatkowo odwołując się do art. 181 Op. oraz art. 180 § 1 O.p. wskazał ,że jako dowód należy dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy , a nie jest sprzeczne z prawem. Zdaniem organu nie ma nakazu prawnego powtórzenia w toku postępowania podatkowego przesłuchania świadków, którzy zeznawali w postępowaniu karnym. W konsekwencji korzystanie z tak uzyskanych dowodów osobowych nie narusza zasady czynnego udziału strony w postępowaniu ani innych przepisów zawartych w Ordynacji podatkowej. Twierdzenie przeciwne skutkowałoby wewnętrzną kolizję przepisów zawartych w Ordynacji podatkowej. Kończąc te rozważania organ podniósł, że w toku prowadzonego wiele lat postępowania strona ani pełnomocnik nie wnioskowali o ponowne przesłuchanie świadków zeznających w postępowaniu karnym, materiały którego włączono do sprawy.