Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. I SA/Ol 76/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Czajkowski,, Sędzia WSA Renata Kantecka (spr.), Protokolant Krzysztof Dzieliński, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2010r. sprawy ze skarg K. B. i H. B. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" oraz "[...]" w przedmiocie ustalenia zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych oddala skargi

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia "[...]". Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił K.B. i H.B. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2005 r. w kwocie 52.898 zł każdemu z małżonków.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w 2005 r. małżonkowie B. ponieśli wydatki pieniężne w łącznej kwocie 146.116,11 zł. Natomiast źródło pokrycia wymienionych wydatków stanowiły środki, pochodzące ze źródeł opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania w łącznej wysokości 5.053,71 zł. Ze względu na fakt, iż w 2005 r. H. i K.B. pozostawali we wspólności majątkowej organ I instancji ustalił wydatki przypadające każdej ze stron w kwocie 73.058,06 zł oraz przychody w wysokości 2.526,86 zł .

Od stwierdzonej w roku spornym nadwyżki wydatków nad przychodami w wysokości 70.531,20 zł, organ ustalił każdemu z małżonków zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu w kwocie 52.898 zł z zastosowaniem 75% stawki.

W odwołaniach od powyższych decyzji strony zarzuciły naruszenie art. 20 ust.1 i 3, art.30 ust.1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000r., nr 14, poz.176 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f.), poprzez niewłaściwe zastosowanie. Nadto zarzucili błędną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, nie wyjaśnienie okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz sprzeczność istotnych ustaleń z treścią zgromadzonego materiału dowodowego.