Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Po 722/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2009r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania z naruszeniem prawa orzeczeń dotyczących przejęcia nieruchomości rolnej na rzecz Skarbu Państwa; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej kwotę [...],- zł. ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/E.Brychcy /-/B.Drzazga /-/D.Rzyminiak-Owczarczak

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 26 lipca 2007r. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] czerwca 2006r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Kolegium z dnia [...] kwietnia 2006r. w przedmiocie stwierdzenia wydania z naruszeniem prawa orzeczenia Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia 31 października 1958r. i poprzedzającego je orzeczenia Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w K. z dnia 17 lipca 1958r. w sprawie przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości rolnej położonej w S. pod B. o pow. 22,1114 ha.

Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2006r. Nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze K. na podstawie art. 17 pkt 1, art. 127 § 2, art. 157 § 1 i 2 oraz art. 158 § 2 kpa, stwierdziło wydanie orzeczenia Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium WRN w P. z dnia 31 października 1958r. i poprzedzającego je orzeczenia Prezydium PRN w K. z dnia 17 lipca 1958r. w sprawie przejęcia nieruchomości rolnej przez Skarb Państwa z naruszeniem prawa na zasadzie art. 156 § 2 kpa. W uzasadnieniu wskazano, że T. P. oraz pozostali spadkobiercy J. i R.P. vel P. wystąpili o stwierdzenie nieważności przedmiotowych orzeczeń, na mocy których przejęto na własność Państwa nieruchomość rolną położoną we wsi S. pod B. o powierzchni 22,1114 ha bez odszkodowania i wolną od obciążeń. Jako podstawę prawną przejęcia nieruchomości powołano przepis art. 9 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 12 marca 1958r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa (Dz.U. Nr 17, poz. 71). Przepis ten przewidywał możliwość przejęcia na własność Państwa bez odszkodowania nieruchomości rolnych, leśnych, objętych we władanie Państwa do dnia 5 kwietnia 1958r. (data wejścia w życie ustawy) i będących nadal w tym władaniu lub przekazanych w użytkowanie innym osobom fizycznym lub prawnym. Przedmiotowa nieruchomość na mocy dekretu PKWN z dnia 6 września 1944r. o przeprowadzeniu reformy rolnej art. 2 ust. 1 lit. b przeznaczona została na cele reformy rolnej. Dotychczasowy właściciel R. P.postanowieniem z dnia 7 lutego 1946r., wydanym przez Sąd Grodzki w K. Oddział Rehabilitacyjny, został zrehabilitowany i uznano, że posiada pełnię praw obywatelskich. Jednocześnie postanowieniem tym zwolniono majątek spod zajęcia i dozoru. W ślad za tym orzeczeniem Powiatowy Urząd Ziemski w K. pismem z dnia 11 czerwca 1946r. zwolnił gospodarstwo rolne spod zarządu przymusowego. Ponadto Komisarz Ziemski wniósł o przeniesienie repatriantów A.P. i J. K. zajmujących to gospodarstwo od 1945r., zgodnie z protokołem przekazania gospodarstwa w użytkowanie z dnia 6 października 1945r oraz P. G., który zajął gospodarstwo na mocy protokołu przekazania z dnia 24 października 1947r. Jak wynika z akt archiwalnych R.P. występował do władz różnych szczebli o zwrot swojej własności, jednak bezskutecznie. Organ wskazał, że bezspornym w sprawie jest fakt, iż w dniu 5 kwietnia 1958r., to jest w dacie stanowiącej o przejściu na własność Państwa określonych nieruchomości rolnych, R. P. nie zajmował spornej nieruchomości, która w tym czasie faktycznie była we władaniu Państwa. Sytuacja ta pozostawała jednakże w sprzeczności z postanowieniem rehabilitacyjnym z dnia 7 lutego 1946r. oraz pismem urzędu ziemskiego z dnia 11 czerwca 1946r.