Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 maja 2010 r., sygn. I SA/Gl 940/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2010 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis 1) uchyla zaskarżone postanowienie; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] roku, nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy "postanowienie" Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...] roku w sprawie umorzenia postępowania podatkowego w przedmiocie wydania zaświadczenia dla "A" Sp. z o. o. z siedzibą w B. (dalej zwana Spółką) potwierdzającego wysokość pomocy de minimis z tytułu poniesionych wydatków w ramach zwolnienia z podatku od nieruchomości przysługującego zakładowi pracy chronionej.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało podjęte w oparciu o ustalony przez Kolegium stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, że pismem z dnia [...] 2008 roku Spółka zwróciła się do organu podatkowego pierwszej instancji o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis w kwocie [...] złotych, stanowiący wydatek poniesiony w dniu [...] 2008 roku, pokryty w całości z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Spółka dołączyła do wniosku między innymi fakturę VAT oraz wydruk z bankowego systemu komputerowego potwierdzający przelew ceny zakupu.

Rozpatrujący sprawę Prezydent Miasta B. "postanowieniem" z dnia [...] roku (błędnie nazwanym "decyzją") umorzył postępowanie w sprawie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis, a jako podstawę prawną swego rozstrzygnięcia wskazał art. 207 i 208 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej Ordynacja podatkowa). W uzasadnieniu "postanowienia" organ pierwszej instancji stwierdził, że nie dysponuje prawnymi możliwościami ustalenia okoliczności istotnych dla wydania żądanego zaświadczenia, w tym tego czy na konto Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (zwanej dalej z.f.r.o.n.) wpłynęły wszystkie wpłaty określone w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2008 r. nr 14, poz. 92, ze zm. zwanej dalej u.r.z.o.n.); czy wydatek został poniesiony ze środków z.f.r.o.n.; czy prowadzący zakład pracy chronionej otrzymał inną pomoc de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą lub tego samego projektu inwestycyjnego; czy wydatek z z.f.r.o.n. został sfinansowany ze środków pochodzących ze zwolnienia od podatku od nieruchomości. W uzasadnieniu "postanowienia" organ pierwszej instancji stwierdzono ponadto, że zgodnie z art. 49 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 pkt 1 u.r.z.o.n. organem właściwym w sprawie udzielenia pomocy publicznej jest Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.