Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 października 2010 r., sygn. IV SA/Wa 664/10

Dnia 12 października 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Danuta Dopierała, Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Protokolant Marek Bereziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2010 roku sprawy ze skargi D. A. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] lutego 2010r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a., utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] października 2009 r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w B. z dnia [...] kwietnia 1964 r. orzekającej o przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania nieruchomości rolnej o powierzchni 10,06 ha bez zabudowań, położonej we wsi G., gromada W., stanowiącej wówczas własność J. O. oraz utrzymującej ją w mocy decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...] maja 1964r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister wskazał, iż postępowanie toczy się z wniosku D. A. spadkobierczyni J. O. i E. Oj. W ocenie organu decyzja Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w B. z dnia [...] kwietnia 1964 r. nie jest dotknięta wadą nieważności. Organ wskazał, iż w myśl art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1957 r., Nr 39, poz. 174 ze zm.) -zwaną dalej ustawą, gospodarstwa rolne i działki określone w art. 15 ust. 1 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym, jeżeli zostały opuszczone przez właściciela po dniu 28 kwietnia 1955 r., oraz wszelkie inne gospodarstwa rolne opuszczone przez właścicieli mogą być przejęte na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń, z wyjątkiem służebności gruntowych, których utrzymanie uznane zostanie za niezbędne. W dalszej części uzasadnienia wskazano, iż materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania wskazuje, iż przesłanki z ww. przepisu zostały spełnione. Z pisma Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...] lipca 1964r. znak [...] wynika bowiem, iż J. O. po zbiorach w 1960r opuścił przedmiotowe gospodarstwo i wyprowadził się do wsi G., pow. P., woj. [...], gdzie objął w posiadanie przypadłe mu w spadku gospodarstwo. Od tego czasu gospodarstwo w G. pozostawało nie uprawiane i nie uiszczano z niego żadnych podatków i należności państwowych. Ponadto Minister stwierdził, że gospodarstwo to nosiło cechy opuszczonego w rozumieniu § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961r. w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 39, poz. 198). Niekwestionowany jest bowiem fakt, iż w spornym gospodarstwie nie zamieszkiwał właściciel ani jego małżonek, dzieci lub rodzice, a przy tym gospodarstwo nie było w całości lub większej części uprawiane ani poddawane właściwym zabiegom agrotechnicznym przez właściciela bądź użytkownika albo dzierżawcę.