Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 października 2010 r., sygn. I SA/Wr 873/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędzia WSA Dagmara Dominik, Protokolant Kamilla Gos-Górska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 października 2010 r. przy udziale ---- sprawy ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi D. B. (dalej: strona, skarżąca) jest powołana w sentencji wyroku decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W., utrzymująca w mocy - na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005, nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej: o.p. - decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...]r. nr [...], określającą skarżącej zobowiązanie w podatku od towarów i usług w kwocie 6.645 zł.

Zaskarżona decyzja jest następstwem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2009 r., I SA/Wr 226/09, uchylającego uprzednią decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. określającą wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za wrzesień 2003 r.

W toku przeprowadzonego postępowania podatkowego ustalono, że strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług księgowych, składowania dokumentów finansowo-księgowych, akt osobowych, list płac i kartotek zarobkowych, archiwizacji dokumentacji, brakowania dokumentów, mycia pojazdów i sprzedaży towarów. Opisane usługi skarżąca opodatkowała 22 % stawką podatku VAT, co znalazło odzwierciedlenie w deklaracji podatkowej za badany okres rozliczeniowy. Ujawniono, że skarżąca niezgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), dalej: ptupa, określała moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług archiwizowania (przechowywania) dokumentów, bowiem w ewidencji sprzedaży prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług nie ujmowała całej kwoty wartości faktur sprzedaży tych usług, a jedynie jej część, odpowiadającą 1/60, 1/120, 1/300 bądź też 1/600 obrotu i podatku należnego (jako sprzedaż rozliczaną w czasie), w zależności od długości okresu w jakim miały być przechowywane zarchiwizowane dokumenty.