Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Lu 634/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Stażysta Paulina Gąsławska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi A. A. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki części obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał A. A. rozbiórkę rozbudowanej samowolnie części budynku mieszkalnego jednorodzinnego (o kształcie litery "L" i wymiarach 3,15 m, 5,20 m, 8,77 m) na działce nr ewid. 950 przy ul. P. w K. D .

Decyzja została wydana na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane ( Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.) w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 156, poz. 1118 z 2006 r.).

Od decyzji organu I instancji wniosła odwołanie A. A., która wskazała na historię powstania przybudówki. Podkreśliła, że jej ojciec postanowił zrealizować od strony północno-wschodniej komórkę i w 1967 r. zrobił ożebrowania z metalu, na froncie zostały zamontowane drewniane drzwi, w 1973 r. obecna ścianka od strony ulicy została wzmocniona poprzez wykonanie podmurówki z betonu, zabetonowano słupki metalowe, podniesiono u góry dach i połączono z obecną ścianą domu. Po przeróbce część przednia była u góry przeszklona, a poniżej znajdowała się przesuwna brezentowa zasłona . W 1993 r. na skutek robót budowlanych prowadzonych na sąsiedniej działce komórka się zawaliła, drewniana ściana od strony wschodniej uległa też zniszczeniu. Z uwagi, iż wysokość muru oporowego wynosiła ponad 2 m należało podwyższyć dach i pokryć nowym materiałem, od strony drogi pozostały jedynie słupki więc na betonowym fundamencie wymurowana została ścianka o grubości jednego pustaka. Likwidacja zadaszenia, zdaniem strony, spowoduje zalewanie nieruchomości w przypadku opadów deszczu. Po zapoznaniu się z aktami sprawy, treścią odwołania i zaskarżonej decyzji organ odwoławczy stwierdził, iż ww. decyzja organu pierwszej instancji prawa nie narusza.