Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 lutego 2011 r., sygn. I SA/Gd 1104/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędzia WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Joanna Mierzejewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 lutego 2011 r. sprawy ze skargi H. F. i J. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 12 sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie odmowy umorzenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 rok oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Gd 1104/10

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z 23 grudnia 2009r., na podstawie m.in. art. 240 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej jako O.p.) odmówił stronie skarżącej H. F. i J. F. uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z 25 maja 2009r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z 20 listopada 2008r. odmawiającą skarżącym umorzenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1997.

W wyniku rozpoznania odwołania strony, Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z 12 sierpnia 2010r., kierując się między innymi art. 233 § 1 pkt 1 O.p. utrzymał w mocy swą decyzję z 23 grudnia 2009r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 3, pkt 5 i pkt 6 O.p. Postawieniem z 20 sierpnia 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej wznowił postępowanie zakończone ostateczną decyzją z 25 maja 2009r. W toku postępowania wznowieniowego skarżący złożył wniosek o wyłączenie poszczególnych pracowników organu podatkowego, w tym D. J. i K. P. Postanowieniem z 24 listopada 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej odmówił wyłączenia D. J., zaś postanowieniem z 25 listopada 2009r. odmówił wyłączenia K. P. od udziału w sprawie.

Organ wskazał, że strona uzasadniając wniosek o wznowienie postępowania wskazała na wady postępowania podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1997 oraz w zakresie odmowy stwierdzenia nadpłaty w tym podatku za rok 1997 - wskazując również na niekompletność akt postępowania podatkowego, nie rozpoznania wszystkich twierdzeń strony, nie dopuszczenia wniosków dowodowych strony, nie wzięcia pod rozwagę przywołanego orzecznictwa sądów administracyjnych i Sądu Rejonowego w G. w sprawie II Ks 20/04/Kp, w której zapadł wyrok uniewinniający skarżącego od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa karno-skarbowego. Organ podkreślił, że w przedmiotowym wniosku brak natomiast odniesienia się skarżącego do przesłanek o jakich mowa w art. 240 § 1 pkt 3, 5 i 6 O.p. (i pozostałych) i to w zakresie decyzji ostatecznej tj. w zakresie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z 25 maja 2009r. utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z 20 listopada 2008r. odmawiającej skarżącym umorzenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1997.