Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 lutego 2011 r., sygn. I SA/Wr 1018/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka - sprawozdawca, Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant: Anna Terlecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2011 r. w Wydziale I sprawy ze skargi K. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 30 czerwca 2010 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - F. z dnia 27 listopada 2009 r. nr [...] określającą K.G. wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2004 r. w kwocie 6.813,00 zł. Jak ustalił organ pierwszej instancji, K.G. prowadzący działalność gospodarczą handlową w sieci A. zaewidencjonował i rozliczył w deklaracji VAT - 7K wystawioną przez R.G, prowadzącego B. G.R., fakturę z dnia 22 października 2004 r. nr [...] o wartości netto 5.000,00 zł i VAT 1.100,00 zł, o treści: "Analiza rynków wschodnich". Jako dowód wykonania tej usługi podatnik przedłożył załączniki o numerach 21 - 29, tj. broszurki, planszę i tabele, zawierające charakterystykę produktów A., które jak wyjaśnił dostarczył mu R.G. Organ podatkowy stwierdził, że na żadnym z okazanych materiałów nie figuruje nazwisko R. G. jako autora, współautora czy wykonawcy publikacji. Materiały te są zbiorem niepowiązanych ze sobą publikacji dotyczących sprzedaży bezpośredniej. Przedłożonych dowodów nie można przyporządkować do osoby

R. G., np. przez odręczny opis lub podpis na materiale roboczym. Przestawione załączniki są dopasowane do treści wyjaśnień podatnika, a nie treści faktury. Brak natomiast jakichkolwiek opracowań czy analiz o charakterze finansowo - ekonomicznym dotyczących rynku wschodniego. Ponadto R. G. zaprzeczył, że wykonywał usługi na rzecz podatnika. Według organu podatkowego podatnik nie przedłożył żadnego dowodu, który w sposób nie budzący wątpliwości potwierdziłby faktyczne wykonanie usług przez R. G. Wobec powyższego organ podatkowy uznał, że faktura wystawiona przez R. G. na rzecz podatnika nie dokumentuje rzeczywistych zdarzeń i ma jedynie na celu zwiększenie kwot podatku naliczonego do odliczenia.