Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 marca 2011 r., sygn. III SA/Gl 1927/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Jyż (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Sędzia WSA Iwona Wiesner, Protokolant st. sekr. sąd. Marta Lewicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi "A" S. A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego [...] Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. nr [...] określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za kwiecień 2001 r. w wysokości [...] zł.

W podstawie prawnej powołał art. 233 § 1 pkt 1 oraz art. 13 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; zwanej dalej ustawą O. p.).

Natomiast w uzasadnieniu swojego stanowiska przywołał następujący stan faktyczny.

W wyniku skierowania sprawy, decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...], do ponownego rozpoznania, Naczelnik Pierwszego [...] Urzędu Skarbowego w S. zakwestionował "A" S.A. w K., dalej jako "A" S.A. rozliczenie podatku od towarów i usług za kwiecień 2001 r., stwierdzając zaniżenie o kwotę [...] zł podatku należnego wskutek odliczenia podatku naliczonego w wysokości [...] zł z faktury VAT z dnia [...] r. nr [...] (wpływ do Spółki [...] r.) wystawionej przez "B", wartość brutto [...] zł, natomiast wartość netto [...] zł z tytułu prowizji za usługę według umowy z dnia [...] r.

Wydatki udokumentowane w/w fakturą na podstawie art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie zostały bowiem zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że wystawca w/w faktur nie wykonał usług, które miały doprowadzić do sprzedaży towarów handlowych, w następstwie czego poniesione udokumentowaną fakturą koszty nie mogły przyczynić się do osiągnięcia przez "A" S.A. związanych z nimi przychodów. Wśród faktów uzasadniających powyższe stwierdzenie organ pierwszej instancji wymienił: