Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 16 marca 2011 r., sygn. II SA/Sz 189/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.),, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 marca 2011 r. sprawy ze skargi P. C. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją z dnia [...] r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił [...] z siedzibą w [...] pozwolenia na rozbudowę stacji bazowej telefonii komórkowej nr BT [...] zlokalizowanej na działce nr [...] przy ul.[...] w [...] .

Wojewoda [..] , po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez P. C. i A. C.-Z., decyzją z dnia [...] r.,

nr[...] , uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w znacznej części. Uzasadniając decyzję organ odwoławczy wskazał, że rozbudowa stacji bazowej bezsprzecznie spowoduje zwiększenie emisji pól elektromagnetycznych. Organ I instancji powinien więc zbadać, czy planowane przedsięwzięcie zaprojektowano w sposób zapewniający poszanowanie występujących w obszarze oddziaływania obiektu uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym odwołujących się. Z załączonego do wniosku o pozwolenie na budowę opracowania pn. "analiza przedsięwzięcia" wynika bowiem, że działka nr [...] stanowiąca własność odwołujących się, znajduje się w obszarze oddziaływania stacji bazowej, zatem emitowane fale elektromagnetyczne, w przypadku budowy obiektu wyższego od obecnie użytkowanego, mogą ograniczyć prawo własności tych osób, a materiał dowodowy w sprawie, w szczególności część graficzna analizy przedsięwzięcia, uniemożliwia jednoznaczną ocenę wpływu planowanej rozbudowy na przedmiotową działkę oraz ograniczenia w jej zagospodarowaniu. Ponadto analizę przedsięwzięcia oceniającą inwestycję jako nie wymagającą decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, opracowano z pominięciem rozporządzenia Rady Ministrów z dnia