Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 maja 2011 r., sygn. II SA/Wa 2180/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia WSA Sławomir Fularski (spraw.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Głowala po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2011 r. sprawy ze skargi P.P. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego 1. oddala skargę 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego K.P. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] października 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy swoją decyzję podjętą w dniu [...] sierpnia 2010 r. nr [...], odmawiającą P.P. przyznania renty specjalnej.

W uzasadnieniu organ podniósł, że zgodnie z art. 82 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm., dalej jako ustawa o emeryturach i rentach z FUS), przyznanie świadczenia jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby renta lub emerytura mogła być przyznana w trybie tego przepisu. Organ wskazał, iż przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych każdy wniosek jest oceniany i rozpatrywany pod kątem występowania okoliczności mogących uzasadniać potraktowanie sprawy w sposób szczególny. Powołując się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt P 38/05 wskazał, że świadczenie specjalne może być przyznane osobie legitymującej się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami w jakiejś dziedzinie np. zawodowej, artystycznej, sportowej czy politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Dodatkowo podniósł, że bierze pod uwagę trudną sytuację bytową wnioskodawcy, jednak nie stanowi ona jedynego kryterium przyznawania świadczeń.