Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 czerwca 2011 r., sygn. III SA/Gl 665/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Jyż, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Wiesner (spr.), Sędzia WSA Barbara Brandys - Kmiecik, Protokolant st. sekr. sąd. Marta Lewicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r, nr [...] powołując się na art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 zezm.) Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. Nr [...] z dnia [...] roku określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za luty 2003 roku w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu wskazał, iż organ kontroli skarbowej przeprowadził postępowanie kontrolne w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za lata [...]. W oparciu o wyniki tej kontroli, wszczęto postępowanie podatkowe i wydano decyzję z dnia [...] roku, Nr [...] określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za luty 2003 roku w wysokości [...] zł. Decyzja ta została wydana na podstawie materiału dowodowego uzyskanego w wyniku kilkukrotnie prowadzonego uzupełniającego postępowania dowodowego, gdyż poprzednio wydane decyzje określające wysokość zobowiązania podatkowego w podatku VAT za wskazany okres rozliczeniowy były przedmiotem odwołań, w następstwie czego były uchylane, gdyż w ocenie organu odwoławczego rozstrzygnięcie sprawy wymagało uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. W wydanej w dniu [...] roku decyzji organ kontroli skarbowej uznał, że zadeklarowane przez M. J. w złożonej deklaracji VAT-7 za luty 2003 roku dane nie zostały wykazane w prawidłowej wysokości. Dokonane w złożonej deklaracji samoobliczenie podatkowe nie jest prawidłowe, gdyż nie uwzględnia rzeczywistych rozmiarów działalności gospodarczej prowadzonej przez M. J. W uzasadnieniu decyzji organ kontroli skarbowej stwierdził, iż zgromadzone w sprawie materiały dowodowe potwierdzają fakt nabywania przez M. J. oleju opałowego poprzez podstawioną firmę "A" A. R. Zeznania świadków potwierdzają, że A. R. nie był samodzielnym przedsiębiorcą i, że rzeczywistym decydentem oraz sprawcą zdarzeń gospodarczych w firmie "A" A. R. był M. J. Organ wskazał, iż kondycja finansowa i logistyczna A. R. uniemożliwiała prowadzenie działalności gospodarczej z zakresu obrotu paliwami z uwagi na brak środków niezbędnych do dokonania zakupu hurtowych paliw. Organ kontroli skarbowej uznał, że działalność gospodarcza prowadzona pod firmą" A" A. R. była jedynie szeregiem fikcyjnych działań mających na celu ukrycie rzeczywiście prowadzonej przez inne osoby, w tym M. J., działalności. Organ zaznaczył, iż A. R. nie składał deklaracji podatku od towarów i usług na formularzu VAT-7, nie dokonywał odliczeń podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu wystawionych na tę firmę. Nie wystawiał faktur sprzedaży oraz nie naliczał podatku należnego. Podniesiono także, iż w toku kontroli dokumentów Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "B" M. J. zabezpieczonych przez CBŚ Komendy Wojewódzkiej Policji w K. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za lata [...] nie stwierdzono w ewidencji księgowej "B", za kontrolowany okres rozliczeniowy, faktur zakupu towarów handlowych wystawionych przez firmę "A". W konsekwencji dokonanych ustaleń organ kontroli skarbowej nie dał wiary zeznaniom M. J., iż świadczył on jedynie na rzecz firmy "A" usługi transportowe polegające na przywozie paliwa z firm "C", "D" oraz "E" na teren własnej bazy paliwowej "B" w S., które to paliwo przepompowywano na żądanie A. R. do obcych autocystern za pomocą, których było rozwożone do odbiorców. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. uznał, iż prowadzona przez firmę "B" ewidencja VAT określona art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, w części dotyczącej sprzedaży za kontrolowany okres rozliczeniowy jest nierzetelna, bowiem nie odzwierciedla stanu rzeczywistego. W oparciu o przepis art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej organ odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w drodze oszacowania, z uwagi na to, że zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, uzupełniający dane wynikające z ewidencji umożliwił określenie podstawy opodatkowania w prawidłowej wysokości. Dalej organ kontroli skarbowej uznał, iż zgodnie z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (dalej:ustawy o podatku VAT) podatnik winien naliczyć i odprowadzić podatek należny za wskazany miesiąc, z tytułu sprzedaży produktów ropopochodnych nie wykazanych w ewidencji sprzedaży. Wobec powyższego na podstawie art. 99 ust. 12 ustawy o podatku VAT organ kontroli skarbowej określił M. J. zobowiązanie podatkowe z tytułu sprzedaży produktów ropopochodnych do niewiadomego odbiorcy na podstawie danych wynikających z wystawionych faktur VAT dla firmy "A". Ustalając podstawę opodatkowania przyjęto, z pewnymi wyjątkami dotyczącymi tych okresów rozliczeniowych, kiedy to M. J. nie był jedynym odbiorcą zakupionego przez A. R. towaru, iż wartość zakupionego 1 litra produktu przez "A" jest równa wartości sprzedanego przez M. J. 1 litra produktu.