Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 października 2011 r., sygn. III SA/Wa 2643/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant referent stażysta Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2011 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy naliczenia oprocentowania z tytułu zwrotu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r., 2006 r., 2007 r. i 2008 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Drugiego [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz A. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 757 zł (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarżąca - A. sp. z o.o. w W., w dniach 18 i 19 marca 2009 r. złożyła wnioski o stwierdzenie nadpłat w podatku od towarów i usług za miesiące: od stycznia do lipca i od września do listopada 2005 r., styczeń i od marca do grudnia 2006 r., od stycznia do grudnia 2007 r. oraz od stycznia do czerwca 2008 r. Załączyła korekty deklaracji VAT-7. Jako podstawę prawną wniosków wskazała art. 81, art. 74 i art. 78 § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Powołała się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ("ETS") z 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. w Krakowie przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie (dalej: "wyrok w sprawie Magoora"). Wniosła o zwrot podatku na rachunek bankowy wraz z należnym oprocentowaniem.

W powyższych miesiącach Skarżąca nabywała paliwo do samochodów wykorzystywanych do działalności gospodarczej, które zgodnie ze świadectwami homologacji były samochodami ciężarowymi o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg. Skarżąca nie odliczała podatku naliczonego związanego z tymi zakupami.