Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lutego 2012 r., sygn. IV SA/Wa 1818/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Instytutu [...] z siedzibą w W. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] maja 2011 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Ministra Gospodarki na rzecz skarżącego Instytutu [...] z siedzibą w W. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2011r. Minister Gospodarki po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy złożonego przez Instytut [...] utrzymał w mocy swoją poprzednią decyzję z dnia [...] maja 2011r., którą stwierdzono nieważności zarządzenia Ministra Przemysłu Drobnego i Rzemiosła z dnia [...] października 1954r. w sprawie ustanowienia przymusowego zarządu państwowego nad przedsiębiorstwem Cegielnia wł. R. i E. P. w P. ul. [...].

W uzasadnieniu wskazano, że poprzednio decyzją z dnia [...] maja 2009r. Minister Gospodarki rozpoznając wniosek o stwierdzenie nieważności powyższego zarządzenia złożony pierwotnie przez R. i E. P., a potem podtrzymany przez ich spadkobierców - I. P., A. P. i P. P. umorzył postępowanie, gdyż wnioskodawcy nie wykazali swojego interesu prawnego w złożeniu takiego żądania. Wskutek wniesienia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 czerwca 2010r. (sygn. akt IV SA/Wa 440/10) uchylił obydwie decyzje w przedmiocie umorzenia postępowania nieważnościowego. Sąd uznał, że skarżącym przysługuje przymiot strony w tym postępowaniu. Ponadto Sąd zwrócił uwagę, że z umowy dzierżawy cegielni zawartej między R. i E. P., a Robotniczą Spółdzielnią Mieszkaniowo-Budowlaną w P. wynika, iż dzierżawca zobowiązał się doprowadzić przedsiębiorstwo cegielni do stanu używalności. Ponadto stroną tej umowy byli małżonkowie P. jako właściciele cegielni.