Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 6 września 2012 r., sygn. II SA/Po 341/12

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 6 września 2012r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. Ł. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2012r. Nr [...] w przedmiocie opłaty legalizacyjnej; postanawia oddalić wniosek. /-/ W. Batorowicz

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2012 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu odmówiła J. Ł. przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że wnioskodawca instytucja prawa pomocy ma służyć przede wszystkim osobom, które nie mają możliwości zgromadzenia środków na opłacenie kosztów związanych z obroną swoich praw przed sądem chociażby w części. Przytoczone we wniosku o prawo pomocy okoliczności powinny uzasadniać wyjątkowe traktowanie, o jakim mowa w art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a. Na wnioskodawcy zatem spoczywa ciężar wykazania, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z tego prawa. Wnioskodawca winien więc wykazać w sposób niebudzący wątpliwości, że zdobycie środków niezbędnych do uczestniczenia w postępowaniu sądowym, jest obiektywnie niemożliwe. Referendarz sądowy w powołanym na wstępie postanowieniu uznał, że oświadczenie majątkowe J. Ł. zawarte w treści formularzu prawa pomocy oraz jego uzupełnienie nie sprostało obowiązkowi wskazanemu w treści art. 252 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym wniosek o prawo pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane ostanie majątkowym i dochodach wnioskodawcy. Skarżący zobowiązany do opisania rodzaju i wielkości aktualnie prowadzonej produkcji rolnej, podania rocznej wartości przychodu oraz kosztów uzyskania tej produkcji nie wskazał tego przychodu. Podał, że łącznie koszty wynoszą ok. 28.744 zł (2.395 zł miesięcznie). Nadto oświadczył, że ponosi koszty utrzymania gospodarstwa domowego w łącznej wys. 3.330 zł miesięcznie. Referendarz sądowy wskazał, ze statystyczny przychód gospodarstwa rolnego, jaki podaje wnioskodawca w wys. 777 zł sporządzony w oparciu o dane wynikające z obwieszczenia Prezesa GUS nie obrazuje indywidualnych zdolności zarobkowania skarżącego i nie pozwala na ocenę jego realnych możliwości poniesienia kosztów niniejszego postępowania sądowego, zwłaszcza, że przesłanką przyznania prawa pomocy nie jest statystyczna rentowność gospodarstwa skarżącego, ale jego rzeczywista sytuacja majątkowa i finansowa. Sytuacja ta okazuje się na tyle dobra, że pozwala utrzymywać dodatnie saldo na rachunku bankowym orze okres ok. 11 miesięcznie i poziomie przewyższającym 10.000 zł. Ponadto referendarz sądowy stwierdził, że oświadczenie o wysokości osiąganego dochodu z gospodarstwa rolnego podane przez wnioskodawcę we wniosku, powiększonego nawet o dochody uzyskiwane przez jego matkę (łącznie 1.869 zł miesięcznie), uznać należy za niewystarczające dla oceny rzeczywistych możliwości finansowych wnioskodawcy w zestawieniu w wysokością ponoszonych przez niego łącznych kosztów prowadzenia działalności rolniczej (2.395 zł miesięcznie) i gospodarstwa domowego (3.330 zł miesięcznie).