Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 marca 2013 r., sygn. I SA/Gl 883/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędziowie WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Teresa Randak, Protokolant Agnieszka Marcińczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2013 r. sprawy ze skargi K. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

1.1. Decyzją z dnia 28 maja 2012 r. nr PD III/1-41170/21/12 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie m.in. art. 233 § 1 pkt 1 ustawy

z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., obecnie Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej powoływanej jako "O.p.") oraz

"w związku z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych" (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., obecnie Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej powoływanej jako "u.p.d.o.f."), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mikołowie z dnia 14 lutego 2012 r. nr PP-1/4110-3/2/12/BF, określającą Krystynie Handzlik zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2006 w kwocie 30.485 zł.

1.2. W uzasadnieniu organ odwoławczy w pierwszej kolejności wskazał przyczyny tego rozstrzygnięcia, odnotowując w szczególności, że jedną z nich było doliczenie do dochodu kwoty 93.746,74 zł, odliczonej przez podatniczkę od dochodu w latach 1999-2002 z tytułu budowy budynku mieszkalnego z przeznaczeniem na wynajem. Podkreślił, że pełnomocnik strony, będący doradcą podatkowym,

w odwołaniu zakwestionował decyzję z dnia 14 lutego 2012 r. właśnie w tym zakresie, zarzucając jej naruszenie art. 120, art. 122, art. 187 § 1 i art. 210 § 4 O.p. oraz art. 26 ust. 10 w związku z art. 26 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Omawiając treść odwołania, organ zauważył, że pełnomocnik podniósł, iż podatniczka "popełniła błąd w kwalifikacji sytuacji prawno-podatkowej, w której się znalazła", i błędnie obniżyła swój dochód we wcześniejszych latach podatkowych. Jego zdaniem czyniła ona tak przy tym w nieświadomości tego, iż nie przysługiwało jej prawo do dokonania takiego odliczenia. W tym kontekście pełnomocnik zwrócił uwagę na upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, pomniejszonego w wyniku wspomnianego odpisu, i tym samym na utratę możliwości weryfikacji wysokości zobowiązania i prawidłowości odpisu w toku postępowania podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej przywołał pogląd pełnomocnika strony, zgodnie z którym wcale nie ponosiła ona wówczas wydatków bezpośrednio na budowę budynku własnego lub stanowiącego współwłasność, a kwotę 159.089 zł wydatkowała w związku