Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 marca 2013 r., sygn. II SA/Lu 1094/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Referent Marzena Okoń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 marca 2013 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego I. uchyla zaskarżoną decyzję, która nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz uchyla decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. znak: [...]; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego A. M. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W piśmie z dnia 14 marca 2012r. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad zawiadomiła Inspektora Nadzoru Budowlanego o ustawieniu przy drodze krajowej nr 19 w miejscowości C. na działce nr 163/4, przyległej do granicy pasa drogowego, konstrukcji nośnej reklamy o znacznych wymiarach w odległości 4,5 od krawędzi jezdni, co jest niezgodne z art. 43 ust.1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych ( tekst jedn. Dz. U z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zmianami ). Ponadto, według zgłaszającej, lokalizacja tak dużej tablicy powoduje odwrócenie uwagi kierowców, stwarzając zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Zwrócono również uwagę na brak uzgodnienia lokalizacji tablicy z zarządcą drogi. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego ustalił, że wspomniana konstrukcja, wybudowana przez właściciela działki A. M., ma wymiary 28,30 m x 10,85 m, zakotwiona jest w ustawionych na gruncie betonowych stopach o wymiarach 1,97 x 1,97 x 0,80 m, oddalonych o 4,06 m i 4,40 m od krawędzi drogi krajowej. Budowa została rozpoczęta w oparciu o zgłoszenie, dokonane w dniu 24 października 2011r. w Starostwie Powiatowym. Do zgłoszenia dołączono między innymi projekt budowlany konstrukcji pod baner reklamowy oraz projekt zagospodarowania działki nr ewid. 163/4 sporządzony na mapie inwentaryzacji powykonawczej przyłącza kabla eNN do dystrybutora stacji gazu LPG. W piśmie z tego samego dnia Starosta potwierdził przyjęcie zgłoszenia i poinformował inwestora, że w sprawie zainstalowania tablicy reklamowej sprzeciw nie będzie wnoszony. W ocenie organu nadzoru budowlanego stanowisko to było błędne. Nośnik reklamy jako konstrukcja przestrzenna stanowiąca budowlaną i techniczno - użytkową całość o stabilnej podstawie ustawionej w sposób trwały na gruncie i odporna na działanie czynników atmosferycznych, należy zgodnie z art. 3 ust.3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( tekst jedn. Dz. U z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zmianami ) zakwalifikować jako budowlę, na której wykonanie należało uzyskać pozwolenie na budowę. Oznacza to, że budowa była prowadzona z naruszeniem art. 30 ust. 1 prawa budowlanego, a więc została spełniona przesłanka określona w art. 50 ust. 1 pkt. 3 prawa budowlanego. Ponieważ obiekt ten znajduje się poza obszarem zabudowanym, powinien być usytuowany w odległości 25 m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej. Zmierzona odległość 4, 5 m narusza powołany już przepis ustawy o drogach publicznych. W tych okolicznościach organ uznał, że nie jest możliwe doprowadzenie robót do stanu zgodnego z przepisami i na podstawie art. 51 ust.1 pkt.1 i pkt.7 prawa budowlanego nakazał rozbiórkę konstrukcji. Decyzją z dnia [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzję organu I instancji uchylił i także w oparciu o art. 51 ust.1 pkt.1 prawa budowlanego nakazał inwestorowi dokonanie rozbiórki tej samej konstrukcji stalowej precyzując jednak jej charakterystyczne parametry, przyjmując wymiary 28,5 -28,3 m x 6,4-8,8 m i wysokość ok. 10,85 m, wraz z fundamentami składającymi się z 10 bloków betonowych prefabrykowanych o wym. 2,0 x 2,0 x 0,8 m. Inspektor powołując się na treść art. 29 i 30 prawa budowlanego wywiódł, że zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę i podlegające obowiązkowi zgłoszenia są roboty budowlane, związane z instalowaniem tablic i urządzeń reklamowych, z wyjątkiem usytuowanych na obiektach wpisanych do rejestru zabytków w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym ( art. 30 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 29 ust. 2 pkt 6 ). Przedmiotową konstrukcję należy jednak zaliczyć do budowli, które zostały scharakteryzowane w art. 3 ust.3 ustawy. Bez znaczenia pozostaje przy tym, że konstrukcja nie posiada fundamentów zagłębionych w gruncie, lecz umocowana jest w 10 blokach betonowych, skoro o tym czy obiekt jest trwale związany z gruntem, co jest warunkiem uznania go za budowlę, nie świadczy sposób w jaki zagłębiono go w gruncie ani technika w jakiej to wykonano, ale masa całkowita obiektu i jego rozmiary. Zdaniem organu cecha "trwałego związania z gruntem" sprowadza się do posadowienia obiektu na tyle trwale, by zapewnić mu stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym, mogącym go zniszczyć lub spowodować przesunięcie czy przemieszczenie na inne miejsce. Sytuacja taka ma miejsce w niniejszym przypadku, gdy konstrukcję obiektu stanowią słupy stalowe z rur kwadratowych RK 80x80x4, RK 80x40x4 - wzmocnione ryglami stalowymi oraz ściągami - o wysokości 10,856 m, połączone z fundamentami kotwami 16 mm. Podzielając stanowisko organu I instancji Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że naruszenia przepisów ustawy o drogach publicznych winno skutkować nakazem przesunięcia konstrukcji na wymaganą tym przepisem odległość, w celu jej doprowadzenia do stanu zgodnego z prawem, co w rezultacie wiąże się z jej rozbiórką. Organ zaznaczył, że fakt przyjęcia bez sprzeciwu zgłoszenia robót budowlanych nie zwalnia organu nadzoru budowlanego od przeprowadzenia postępowania naprawczego w trybie art. 50 i 51 w sytuacji, gdy organ stwierdzi, jak to ma miejsce w rozpatrywanym przypadku, że zgłoszenie zostało dokonane z naruszeniem art. 30 ust. 1, a roboty budowlane objęte zgłoszeniem wykonane zostały z naruszeniem przepisów. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania okaże się, że nastąpiło nie dające się usunąć naruszenie prawa, co ma miejsce w niniejszym przypadku, właściwy organ zobowiązany jest wydać decyzję, o której mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, co też uczynił. Uchylenie decyzji i merytoryczne rozpatrzenie sprawy było natomiast podyktowane koniecznością właściwego wskazania wymiarów konstrukcji.