Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Wa 1500/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi T.S. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 3 k.p.a. po rozpatrzeniu wniosku T. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy wcześniejszą decyzję z dnia [...] marca 2012 r., nr [...].

Decyzją z dnia [...] marca 2012 r., Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika [...] z dnia [...] lipca 1978 r., Nr [..], utrzymanej w mocy decyzją Wojewody [...] z dnia [...] marca 1979 r., nr [...].

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Naczelnik [...] decyzją z dnia [...] lipca 1978 r., nr [....], przejął na własność Państwa jako opuszczone gospodarstwo rolne o pow. [...] ha, położone we wsi S. stanowiące współwłasność J. D. i E. D.

Następnie Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 1979 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] z dnia [...] lipca 1978 r.

Z wnioskami o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1979 r. wystąpili do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi T. S. (spadkobierca J. D.), oraz K. D. (spadkobierca E. D.).

W toku postępowania prowadzonego w pierwszej instancji organ ustalił, że materialnoprawną podstawą dla wydania decyzji Naczelnika [...] z dnia [...] lipca 1978 r. stanowił przepis § 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961 r. w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 39, poz. 198). Zgodnie z przepisem § 1 ust. 1 tego rozporządzenia za gospodarstwo rolne opuszczone uważa się gospodarstwo, na którym nie zamieszkuje właściciel ani jego małżonek, dzieci lub rodzice, a przy tym gospodarstwo to nie jest w całości lub w większej części uprawiane oraz poddawane właściwym zabiegom agrotechnicznym przez właściciela bądź użytkownika albo dzierżawcę. Zgodnie zaś z przepisem § 1 ust. 2 ww. rozporządzenia do gospodarstw rolnych opuszczonych nie zalicza się gospodarstw, których właścicielami są osoby nieletnie, ubezwłasnowolnione lub ograniczone w zdolnościach do czynności prawnych, albo osoby powołane do służby wojskowej lub pozbawione wolności w wykonaniu zarządzenia właściwego organu. Stosownie natomiast do § 2 rozporządzenia przejęcie gospodarstwa rolnego na własność Państwa następuje bez odszkodowania w stanie wolnym od obciążeń z wyjątkiem służebności gruntowych, których utrzymanie uznane zostanie za niezbędne.