Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 listopada 2013 r., sygn. III SA/Gl 911/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman (spr.), Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Beata Kujawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2013 r. przy udziale - sprawy ze skargi E. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z [...] r., nr [...] , po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez E.G. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z [...] r. nr [...], określające zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za lipiec 2004 r. w wysokości [...] zł. W podstawie prawnej decyzji przywołał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm., zwanej dalej O.p.), art. 26 ust. 1, art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r., nr 8, poz. 65 ze zm.).

W uzasadnieniu wyjaśnił, że w po wszczęciu postępowania kontrolnego ustalono, iż E.G. w dniu 10 lutego 2005 r., zgłosił wykonywanie działalności gospodarczej pod firmą "A". z siedzibą w B., zaś wykreślenie tego wpisu w ewidencji działalności gospodarczej nastąpiło 14 marca 2006 r. Pierwszą deklarację dla podatku od towarów i usług podatnik złożył za miesiąc luty 2005 r. Powodem wszczęcia postępowania kontrolnego były ustalenia dokonane w innym postępowaniu prowadzonym przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. dotyczącym "B" Sp. z o.o. w B. oraz ustalenia śledztwa prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w B.. Na podstawie dowodów zebranych w tych postępowaniach ustalono, że E.G. posiada w (...) S.A. dwa rachunki, jeden otwarty na jego nazwisko 21 marca 2001 r. oraz drugi otwarty dla "A" 16 lutego 2005 r. Na ten pierwszy rachunek w dniu 30 grudnia 2003 r. firma "D" dokonała wpłaty 8 000,00 zł tytułem zapłaty. Dyrektor Izby Skarbowej w K. cytując zeznania świadków oraz wyjaśnienia podejrzanego E.G. oraz powołując się na dokumenty, przedstawił sposób założenia i funkcjonowania Spółki z o.o. "B", której prezesem zarządu od zawarcia umowy Spółki do 21 lutego 2007 r. był M.P., a od 21 lutego 2007 r. do 23 października 2007 r. prezesem zarządu Spółki był E.G.. Przedstawiono również wydarzenia dotyczące funkcjonowania i wzajemnych relacji spółek z o.o.: "J" w B., "D" w B., "D" w B. wskazując przy tym, iż E.G. działał jako pełnomocnik Spółki "B" przy nabyciu przez nią 21 grudnia 2004 r. od Spółki "J" prawa wieczystego użytkowania działek gruntu o powierzchni 2,2693 ha objętego KW [...] Sądu Rejonowego w B.. Powołując się na ustalenia dotyczące funkcjonowania Spółki "B" stwierdzono ostatecznie, że w latach 2003 - 2005 tą firmą posługiwał się E.G.. Spółka "B" nie wykonywała samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535, ze zm. zwanej dalej ustawą o VAT) przez co nie spełniała ustawowego warunku pozostawania podatnikiem i nie podlegała obowiązkowi podatkowemu w tym podatku. Spółka "B" nie prowadziła w rzeczywistości działalności gospodarczej, a jedynie firmowała swoją nazwą działalność gospodarczą E.G.., który dla ukrycia rzeczywistych rozmiarów swojej działalności posługiwał się firmą "B". Był faktycznym dysponentem (właścicielem) majątku jaki posiadała Spółka, a posługując się tą firmą E.G. w rzeczywistości wykonywał czynności sprzedaży i świadczenia usług, co spowodowało, że stał się podatnikiem podatku od towarów i usług. Przesłuchani w sprawie jako świadkowie pracownicy Spółki "B" i jednocześnie pracownicy "A" zeznali, że pracując przy robotach remontowo-budowlanych w B. przy ulicy [...] podlegali temu samemu kierownictwu. Ponadto z zeznań innych świadków (udziałowiec, dyrektor, księgowy, kierownik brygady remontowej) wynika, że w badanym okresie to E.G. faktycznie wykonywał działalność gospodarczą firmowaną przez Spółkę "B". W rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT był on zatem podatnikiem podatku od towarów i usług. Mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. uznał za nierzetelne dowody z ksiąg i dokonał szacowania podstawy opodatkowania. W trakcie kontroli uzyskano rejestry sprzedaży za 2004 r., mające odzwierciedlenie w deklaracjach VAT-7, co spowodowało, że na podstawie art. 23 § 4 i § 5 O.p. podstawę opodatkowania oszacowano poprzez przyjęcie jej zgodnie z podstawą opodatkowania zadeklarowaną przez Spółkę "B". Ta metoda pozwalała określić podstawę opodatkowania w wysokości najbardziej zbliżonej do rzeczywistej. W zakresie podatku naliczonego brak było faktur stwierdzających nabycie towarów przez E.G., a faktury stwierdzające nabycie towarów przez Spółkę "B" nie mogły stanowić podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego, gdyż takie prawo według art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje jedynie podatnikowi, którym w tym wypadku jest E.G., a nie Spółka "B".