Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. II SA/Ol 1064/13

Dnia 25 lutego 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński sędzia del. SO Dorota Radaszkiewicz Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2014 roku sprawy ze skarg W. P. oraz G. B. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wznowienia postępowania dotyczącego pozwolenia na budowę 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ zasądza od Wojewody na rzecz skarżących W. P. i G. B. kwoty po 500 złotych (słownie: pięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie administracyjnych wynika, że po wznowieniu postępowania administracyjnego, na wniosek A. i M. M., B. i G. B. oraz B. i W. P., Starosta "[...]" decyzją z dnia "[...]" odmówił uchylenia własnej decyzji Nr "[...]" z dnia "[...]" w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę farmy dziesięciu elektrowni wiatrowych z linią kablową SN 30 kV, kablem światłowodowym oraz infrastrukturą drogową na oznaczonych działkach we wsi "[...]" i "[...]" gm. "[...]". W uzasadnieniu podano, że brak jest podstaw do uchylenia powyższej ostatecznej decyzji, gdyż nie potwierdzono istnienia wskazywanych przez wnioskodawców przesłanek wznowieniowych wynikających z art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego. Podniesiono, że działki stanowiące własność wnioskodawców nie znajdują się w obszarze oddziaływania projektowanej inwestycji, wyznaczonym zgodnie z art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 ustawy - Prawo budowlane. Wskazano, że z decyzji Wójta Gminy "[...]" o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia wynika, że nie zachodzi potrzeba utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Przy czym podano, że organ ten przeprowadził ocenę oddziaływania farmy wiatrowej na środowisko i w przypadku ujawnienia zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi odmówiłby wydania decyzji. Podniesiono, że wnioskodawcy zostali wezwani do wskazania konkretnych uciążliwości oraz przepisów, które ich zdaniem uprawniają do rozszerzenia obszaru oddziaływania projektowanych obiektów, jednak zdaniem organu takich argumentów strony nie wskazały. Wyjaśniono, że organ ma obowiązek przestrzegać przepisów prawa, a określenie obszaru oddziaływania inwestycji należy rozpatrywać w odniesieniu do naruszenia konkretnych norm praw materialnego. Okoliczności takie jak obniżenie wartości działki, hałas, narażenie na migotanie cieni, czy wywołanie negatywnych odczuć krajobrazowych świadczą jedynie o istnieniu interesu faktycznego i nie mogą stanowić podstawy do uznania, że ich nieruchomości znajdują się w obszarze odziaływania przedmiotowej inwestycji. Wskazano, że nie wystarczającym jest kryterium geograficzne, a więc samo sąsiedztwo z działką na której mają być prowadzone roboty budowlane, lecz konieczne jest wykazanie, że nieruchomość znajduje się w otoczeniu obiektu budowlanego, którego realizacja wprowadza związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tej nieruchomości. Wskazano przy tym, że powoływanie się przez wnioskodawców na pismo z Departamentu Zdrowia Publicznego w Ministerstwie Zdrowia nie ma żadnej mocy prawnej, gdyż zgodnie z Konstytucją RP nie stanowi źródła prawa.