Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 maja 2014 r., sygn. I SA/Kr 268/14

|Sygn. akt I SA/Kr 268/14 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 12 maja 2014 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas, Sędziowie: WSA Agnieszka Jakimowicz, WSA Jarosław Wiśniewski (spr.), Protokolant: st.sekr.sąd. Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2014 r., sprawy ze skarg B., na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 21 kwietnia 2011 r. Nr [...],, [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2004, 2005, I. uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji, II. określa, że wymienione w pkt I decyzje nie mogą być wykonane do chwili prawomocności wyroku.

Uzasadnienie

B - nazywanej dalej "Spółką", wnioskiem z dnia 15 grudnia 2009 r. wystąpiła do Burmistrza Miasta i Gminy W. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2004-2006 i złożyła jednocześnie korektę deklaracji podatkowej . Spółka wyjaśniła, że nadpłata w podatku od nieruchomości wynikała z błędnego zadeklarowania dróg wewnętrznych, służących poruszaniu się i postojowi pojazdów na stacjach benzynowych należących do Spółki, jako przedmiotu opodatkowania. Tymczasem, zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l.", nieruchomości te z początkiem 2004 r. przestały być przedmiotem opodatkowania.

W związku ze złożeniem korekt deklaracji Burmistrz Miasta wszczął postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości za poszczególne lata. Decyzjami z dnia 25 czerwca 2010 r. Burmistrz Miasta określił Spółce wysokość zobowiązań podatkowych za lata 2004-2006 w wysokościach odpowiadających pierwotnym deklaracjom. Organ wyjaśnił, że wskazane przez Spółkę obiekty nie są drogami, ponieważ nie zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków symbolem drogi - co było jednym z warunków uznania ich za drogę w rozumieniu art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l. Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. nr 240, poz. 2027 z późń. zm.) dane zawarte w ewidencji stanowią bowiem podstawę wymiaru podatku od nieruchomości.