Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 października 2014 r., sygn. I SA/Wr 1516/14

Dnia 3 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka - sprawozdawca, Sędziowie: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant: sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2014 r. w Wydziale I sprawy ze skargi T. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 10 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 10 marca 2014 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 29 maja 2013 r. nr [...], określającą T.J. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r.

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że podatnik w 2011 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. W wyniku postępowania kontrolnego organ podatkowy I instancji stwierdził, że podatnik odliczył naliczony podatek od towarów i usług wynikający z 5 faktur wystawionych przez A. Spółka z o. o., dotyczących zakupu oleju napędowego. Faktury zostały wystawione w okresie od 11 stycznia 2011 r. do 19 października 2011 r. i dokumentowały zakup oleju napędowego w łącznej ilości 26.000 litrów i o łącznej wartości brutto 122.820,00 zł.

Według organu pierwszej instancji faktury dotyczące sprzedaży oleju napędowego nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, ponieważ brak jest dowodów, aby spółka A. posiadała paliwo i sprzedawała go podatnikowi. Spółka A. nie posiadała bowiem zaplecza technicznego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu paliwami i nie figurowała w Centralnej Ewidencji Pojazdów. W okresie od 31 lipca 2009 r. do 4 października 2011r. Spółka nie posiadała adresu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, dlatego też nie była uprawniona do zamieszczenia na 4 fakturach adresu ul. [...], W. oraz [...], W. W deklaracjach VAT - 7 w okresie od grudnia 2010 r. do grudnia 2011 r. spółka wykazywała w każdym miesiącu nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w wysokości 666,00 zł, a wartość dostawy towarów i świadczonych usług opodatkowanych stawką 22 % była równa w każdym miesiącu wartości nabycia towarów i usług pozostałych. Pomiędzy oryginałami faktur a kopiami faktur przesłanymi przez prokurenta spółki W.K. występują różnice dotyczące adresu spółki, numeru telefonu spółki, podpisów przedstawiciela spółki. Oprócz spornych faktur podatnik nie posiadał żadnych dokumentów potwierdzających współpracę ze spółką, a jak wyjaśnił, nigdy nie był w siedzibie spółki i zamówienia składał przez telefon. Podatnik wyjaśnił również, że paliwo dostarczane było do jego bazy nieoznaczonymi cysternami, a nieznani z nazwiska kierowcy przekazywali mu faktury i odbierali od niego gotówkę. Podatnik nie posiadał pokwitowań zapłaty ani świadectw jakości paliwa. Ponadto organ podatkowy stwierdził, że 94,34 % zamówień podatnika na paliwo realizowała firma B. M.G., a tylko 4,71 % spółka A.. Według organu podatkowego brak jest ekonomicznego uzasadnienia dla zakupu paliwa od spółki A., ponieważ ceny stosowane przez spółkę były znacznie wyższe niż u podstawowego dostawcy, czyli firmy M. G.