Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2014 r., sygn. III SA/Wa 1722/13

1. Nie ma podstaw prawnych do skutecznego dochodzenia w trybie art. 250 u.p.p.s.a., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, zadeklarowanych przez pełnomocnika (z urzędu) „kosztów sporządzenia wniosku o uzasadnienie wyroku” , ponieważ „koszty sporządzenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku” stanowią element składowy kosztów, o których mowa w z § 14 ust. 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia… i nie przysługuje za tą czynność procesową odrębne, od przyznanego już, wynagrodzenie.

2. Jeżeli nie sposób zaliczyć kwoty opłaty kancelaryjnej za sporządzenie uzasadnienia (art. 234 § 2 u.p.p.s.a.) uiszczonej przez pełnomocnika do „wydatków” w rozumieniu u.p.p.s.a., ponieważ ustawodawca odróżnia „wydatki” od „opłat sądowych” (systematyka art. 211, art. 212 oraz art. 250 u.p.p.s.a.), to nieskuteczne prawnie jest dochodzenie przez pełnomocnika z urzędu „zwrotu kwoty 100 zł tytułem opłaty kancelaryjnej” (250 u.p.p.s.a.) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.