Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. III SA/Wa 1801/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Anna Sękowska, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 r. sprawy ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 2014 r. nr IPPP2/443-1156/13-2/JW w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że w dniu 23 października 2013 r. I. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Strona", "Spółka" lub "Skarżąca") złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania zwrotu kosztów otrzymanych od zakładu ubezpieczeń.

2. W przedmiotowym wniosku Strona opisując zdarzenie przyszłe wskazała, że zamierza prowadzić działalność polegającą na świadczeniu usług leasingu samochodów na rzecz osób fizycznych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz osób prawnych. Tym samym chciałaby oferować atrakcyjne usługi, które będą konkurencyjne na tle oferty innych leasingodawców. Zwracając uwagę, że

użytkowanie pojazdów samochodowych na podstawie umowy leasingu może wiązać się z ryzykiem zarówno finansowym związanym z potencjalnym uszkodzeniem użytkowanego przedmiotu leasingu bądź z brakiem zdolności do spłaty rat leasingowych jak i przez sam fakt użytkowania pojazdu, ryzykiem powstania zdarzeń niekorzystnych dla życia i zdrowia użytkowników, podniosła, że w celu uatrakcyjnienia oferty skierowanej do klientów oraz zabezpieczenia przedmiotu leasingu i zabezpieczenia zwrotu finansowania udzielonego w formie leasingu, Spółka jest zainteresowana nawiązaniem współpracy z zakładami ubezpieczeń. W związku z tym planuje zawarcie z zakładami ubezpieczeń umów grupowego ubezpieczenia. Na podstawie tych umów oferowałaby swoim klientom możliwość przystąpienia przez nich do grupowych umów ubezpieczeń i objęcia ich przez zakład ubezpieczeń ochroną ubezpieczeniową w ramach zarówno ubezpieczeń majątkowych (auto casco, ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków, odpowiedzialności cywilnej) jak i ubezpieczeń na życie. Skarżąca zaznaczyła, że jej celem jest znalezienie zakładów ubezpieczeń i wynegocjowanie z nimi atrakcyjnych warunków ubezpieczenia z punktu widzenia przyszłych klientów. Podkreśliła także, że w ramach planowanych umów grupowego ubezpieczenia zamierza działać jako ubezpieczający, a ubezpieczonymi będą jej klienci (leasingobiorcy). Klienci będą mieli pełną swobodę w przystępowaniu do umów ubezpieczenia, ograniczoną warunkami ubezpieczenia. Przystąpienie do ubezpieczenia i objęcie ochroną ubezpieczeniową nastąpi po uprzednim zapoznaniu się przez klienta z warunkami ubezpieczenia i wyrażeniu zgody na objęcie ochroną. Oświadczenie (zgoda) o objęciu ochroną ubezpieczeniową zostanie wyrażone w deklaracji przystąpienia do ubezpieczenia. Spółka wskazała jednocześnie, że działając jako ubezpieczający będzie zobowiązana do zapłaty składki zakładowi ubezpieczeń za wszystkich objętych ochroną ubezpieczeniową klientów. W związku z czym będzie pobierała od klientów opłatę, stanowiącą równowartość składki ubezpieczeniowej (udokumentowana odrębną fakturą VAT). Wysokość opłaty pobranej od klienta Spółki objętego ochroną ubezpieczeniową ma pokrywać tylko wartość składki płaconej przez Spółkę. Wysokość opłaty nie będzie wyższa od wysokości składki. Spółka nie będzie osiągała zysku w związku z obejmowaniem swoich klientów ochroną ubezpieczeniową na mocy każdej z umów grupowego ubezpieczenia. Jednocześnie zwróciła uwagę, że występowanie przez Spółkę jako ubezpieczającego, który zawiera umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek nie stanowi żadnej podstawy do osiągania zysku z tytułu objęcia umową ubezpieczeniową klientów. Według Strony przyjęta przez nią forma oferowania klientom możliwości przystąpienia do umowy grupowego ubezpieczenia opiera się na art. 808 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej jako: "K.c.") tj. umowie na cudzy rachunek. Spółka podkreśliła, że nie będzie działać ani w mieniu, ani na rzecz zakładu ubezpieczeń i pobierać z tego tytułu wynagrodzenia. Tym samym, podejmowane przez nią czynności związane z uatrakcyjnieniem oferty leasingowej o ubezpieczenie nie stanowią pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. 2003 r. Nr 124, poz.1154 ze zm.). W Spółce powstanie odpowiednia regulacja wewnętrzna ustanawiająca proces dotyczący zawierania umów ubezpieczeń grupowych przez Spółkę z zakładami ubezpieczeń, jak i proces obejmowania ochroną ubezpieczeniową klientów, na który składa się: proces informowania o możliwości przystąpienia do ubezpieczeń, przystępowania i pozostawania przez klientów w ubezpieczeniu. Skarżąca wskazała ponadto, że w związku z planowanym udostępnieniem klientom możliwości przystąpienia do wybranego grupowego ubezpieczenia, będzie wykonywała szereg czynności, które wynikają z obowiązków nałożonych prawem lub ze standardów zapewniających zaufanie klientów do leasingodawcy. W związku z czym Spółka będzie ponosiła szereg wydatków, m.in. związanych z: opracowaniem dokumentów (deklaracji i wniosków); wydrukami materiałów informacyjnych, ogólnych warunków ubezpieczenia, dokumentów; przechowywaniem dokumentów; wprowadzeniem zmian do odpowiedniego sytemu informatycznego Spółki, w którym będzie prowadzony rejestr; prowadzeniem rejestru; zapewnieniem bezpieczeństwa danych przekazywanych elektronicznie przez klientów Spółki oraz przekazywanych zakładowi ubezpieczeń; kosztami materiałów biurowych; kosztami pracowniczymi itd. Spółka poinformowała, że nie będzie odliczała podatku VAT naliczonego w związku z zakupami generującymi powyższe koszty. Strona stanęła na stanowisku, że wskazane powyżej wydatki będą obciążały koszty jej działalności, a jednocześnie nie będzie generowała z tego tytułu zysku, będzie ona oczekiwać od zakładu ubezpieczeń, zwrotu części poniesionych wydatków. Spółka podkreśliła, iż opłata pobierana od klientów tytułem objęcia ich ochroną ubezpieczeniową nie będzie wyższa od składki, jaką będzie zobowiązana przekazać zakładowi ubezpieczeń w ramach zapłaty składki. W związku z powyższym, Spółka będzie chciała zawrzeć ze wskazanym zakładem ubezpieczeń porozumienie szczegółowo określające, jakie wydatki i na jakich zasadach będą zwracane przez zakład ubezpieczeń (dalej jako: "Porozumienie").