Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Lu 1241/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędzia SO del. Monika Kazubińska-Kręcisz, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązań podatkowych - oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Lu 1241/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej - O.p.), Dyrektor Izby Skarbowej w L po rozpatrzeniu odwołania P. spółki z o. o., (dalej - podatnik, spółka, strona, skarżąca) od decyzji Naczelnika L. Urzędu Skarbowego w L. (NLUS) z dnia 29 kwietnia 2014 r. o zabezpieczeniu na majątku strony kwoty [...]zł z tytułu zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2012 r. i od stycznia do czerwca 2013 r. oraz odsetek za zwłokę z tytułu tych zobowiązań w kwocie [...]zł i o określeniu przybliżonej kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2012 r. i od stycznia do czerwca 2013 r. oraz odsetek za zwłokę należnych od tych zobowiązań liczonych na dzień wydania decyzji, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu DIS podał, że zaskarżoną decyzją NLUS:

1) zabezpieczył na majątku spółki tytułem zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące: od stycznia do grudnia 2012 r. oraz za od stycznia do czerwca 2013 r. kwotę [...]zł oraz tytułem odsetek za zwłokę - kwotę [...]zł oraz

2) określił spółce za powyższe miesiące przybliżoną kwotę zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług wraz z należnymi odsetkami za zwłokę.

W odwołaniu od tej decyzji, profesjonalny pełnomocnik strony zarzucił NLUS naruszenie art. 33 § 1, § 2 pkt 2, § 3, § 4 pkt 2 O.p., poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na błędnym uznaniu, iż w sprawie zachodzą przesłanki do dokonania zabezpieczenia na majątku spółki, podczas gdy w rzeczywistości nie zachodzi uzasadniona obawa nieuiszczenia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 r. i 2013 r., nadto nieprawidłowe uznanie, że skala stwierdzonych w postępowaniu kontrolnym nieprawidłowości w zakresie podatku od towarów i usług oraz wysokość przybliżonych zobowiązań podatkowych uzasadniają przypuszczenie, że w przyszłości będzie utrudnione, a nawet niemożliwe zaspokojenie przewidywanych do uregulowania spornych należności podatkowych. Zdaniem pełnomocnika strony nie wystąpiła przesłanka warunkująca dokonanie zabezpieczenia, ponieważ nie zachodzi uzasadniona obawa, że ewentualnie orzeczone zobowiązanie nie zostanie wykonane. Poza tym, NLUS bezzasadnie wskazuje, że spółka obniżyła w deklaracjach VAT-7 za okresy od stycznia 2012 r. do czerwca 2013 r. podatek należny o podatek naliczony niewynikajacy z dokumentów źródłowych. Pełnomocnik nie zgodził się z twierdzeniem NLUS, że strona dokonała sprzedaży nieruchomości za cenę niższą od ceny rynkowej. Stwierdził, że organ nie wskazał na jakiej podstawie wycenił nieruchomość, ani nie wykazał, że dokonanie transakcji po miesiącu od wszczęcia kontroli było spowodowane chęcią wyzbycia się przez spółkę posiadanego majątku. Strona wyjaśniła, że transakcja została dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz była podyktowana względami ekonomicznymi, aktualnymi potrzebami spółki oraz planami jej rozwoju, nie zaś chęcią uniknięcia w przyszłości spełnienia orzeczonych zobowiązań podatkowych. Środki uzyskane z niniejszej sprzedaży zostały przeznaczone na dofinansowanie działania firmy. Również planowany podział spółki nie jest spowodowany chęcią wyzbycia się majątku i jest normalnym, dopuszczonym przez przepisy prawa działaniem wynikającym z prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem Strony posiadane przez nią środki finansowe są wystarczające do spłaty ewentualnego określonego przez organ zobowiązania podatkowego.