Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2015 r., sygn. II SA/Wa 2207/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Andrzej Kołodziej, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] lipca 2014 r., 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

[...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w [...] decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. stwierdził nieważności ostatecznej decyzji Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w [...] nr [...] z dnia [...] stycznia 2008 r., którą przyznano Z.W. równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że w dniu wydania kwestionowanej decyzji Z.W. nie posiadała uprawnienia do pobierania równoważnika pieniężnego za brak lokalu. W dniu [...] maja 2007 r. zainteresowana darowała synowi P.W. posiadany lokal mieszkalny położony przy ul. [...] w [...], tj. w miejscowości pobliskiej w stosunku do miejsca pełnienia służby - B. i tym samym zrzekła się prawa do przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Zgodnie z art. 78 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1340 r. ze zm.) równoważnik za brak lokalu mieszkalnego nie przysługuje, jeżeli strażak utracił ze swojej winy lub zrzekł się prawa do zajmowanego dotychczas lokalu mieszkalnego lub domu, położonego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, w rozumieniu normy art. 74 ust. 3. Organ ocenił, że powyższy stan daje podstawę do uznania, iż ww. decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa - art. 156 § 1 pkt 2 Kpa, co powoduje jej nieważność. Organ zarzucił stronie, że w złożonym oświadczeniu mieszkaniowym podała nieprawdę w kwestii zrzeczenia się i utraty prawa do zajmowanego dotychczas lokalu mieszkalnego, a organowi I instancji, że nie wyjaśnił sprawy w powyższej materii.