Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 maja 2015 r., sygn. II SA/Po 38/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2015 r. sprawy ze skarg H. C., T.C., H. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2014r. Nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2010 r., znak: 7625/1/08/09/10 Wójt Gminy Mieleszyn, na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 1, art. 46a ust. 7 pkt 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. nr 129, poz. 902, ze zm.) w brzmieniu sprzed 15 listopada 2008 r. w związku z art. 153 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. nr 199, poz. 1227 ze zm.), po ponownym rozpoznaniu sprawy, odmówił wydania na rzecz firmy A. z siedzibą w R., gmina C. decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie fermy norek oraz budynków gospodarczo-magazynowo-socjalnych na działce nr [...], obręb P.T., gm. M.

Decyzja ta, w wyniku rozpoznania odwołania, uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: SKO) decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...], a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia.

Na skutek skargi Spółki A Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 5 maja 2011 r., sygn. akt IV SA/Po 229/11 uchylił decyzję SKO z dnia [...] stycznia 2011 r. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, że organ odwoławczy dopuścił się naruszenia art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy, akcentując w tej sprawie obowiązek zastosowania przez organ odwoławczy instytucji reformacji poprzez wydanie decyzji orzekającej co do istoty sprawy (art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a.). Zarazem Sąd podzielił ocenę SKO prawidłowości procedury zastosowanej przez Wójta Gminy oraz wskazał na brak podstaw prawnych do kwestionowania przez organ I instancji stanowisk organów uzgodnieniowych - Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego i Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, w sytuacji dysponowania raportem oceny oddziaływania na środowisko uzupełnionym przez inwestora na żądanie RDOŚ. Za zasadne Sąd uznał zakwestionowanie przez SKO argumentacji organu I instancji, który w sposób wadliwy powoływał się na studium niedotyczące nieruchomości inwestora i prawdopodobnie nieuchwalone, wskazując w tym zakresie, że przepisy ewentualnego studium nie mają żadnego znaczenia, gdyż wiążące dla inwestora i organu mogą być tylko przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a nie przepisy studium. Sąd uznał, że w opisanej sytuacji organ odwoławczy wadliwie stwierdził, że organ I instancji na podstawie materiału sprawy powinien ponownie przeprowadzić analizę wpływu planowanej inwestycji na środowisko. W ocenie Sądu zgromadzony od początku roku 2008 materiał obiektywnie wskazuje, że inwestor winien otrzymać decyzję pozytywną przy uwzględnieniu postawionych ograniczeń wyartykułowanych w postanowieniach organów uzgadniających warunki inwestycji. Stwierdził też, że organ I instancji prezentuje stanowisko negatywne, odwołując się do niesprawdzonych informacji i wskazując na zagrożenie środowiska echinokokozą (potocznie: bąblowicą), a tym samym, naruszając wyrażoną w art. 11 k.p.a. zasadę wyjaśniania zasadności przesłanek decyzji.