Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 lipca 2015 r., sygn. I SA/Wr 2151/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego i 14 lipca 2015 r. przy udziale sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. z/s w L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za wrzesień 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Postępowanie podatkowe przed organami podatkowymi i przed sądami

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Celnej we W. (dalej: organ drugiej instancji, organ odwoławczy) z dnia [...] lipca 2014 r. o nr [...], uchylająca w całości decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. (dalej: organ pierwszej instancji) z dnia [...] sierpnia 2007 r., nr [...] i określająca A spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. (dalej: spółka/strona/skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za wrzesień 2003 r. w kwocie 1.055.238 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, iż olej opałowy nabywany był przez spółkę w B S.A. We wrześniu 2003 r. spółka dokonała zakupu oleju opałowego w łącznej ilości 4.234,934 m3. Skarżąca w badanym okresie sprzedała ogółem 4.081,782 m3 oleju opałowego, w tym dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w ilości 1.856,010 m3 i dla podmiotów gospodarczych w ilości 2.225,773 m3. Cała sprzedaż oleju opałowego dokumentowana była fakturami VAT, oświadczeniami o przeznaczeniu nabytego oleju na cele opałowe, dokumentami wydania towaru Wz oraz atestami zawierającymi informacje o zabarwieniu towaru czerwonym barwnikiem Solvent Red i zawartością nieusuwalnego znacznika Solvent Yellow. Strona korzystała ze zwolnienia przewidzianego w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269; dalej: rozporządzenie MF). Organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, na podstawie uzyskanych informacji z urzędów miast i gmin, Centralnego Biura Adresowego i Departamentu Rejestrów Państwowych MSWiA a także na podstawie zeznań świadków, że 56 sztuk oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego na cele grzewcze, złożonych stronie we wrześniu 2003r., jest nierzetelnych, tj. dane personalno-adresowe nabywców oleju są nieprawdziwe (wskazane w oświadczeniach adresy nie istnieją przesłuchiwane osoby, które zamieszkują pod wskazanymi adresami, nigdy nie znały rzekomych nabywców ani nie zlecały tym osobom zakupu oleju opalowego, nie podpisywały oświadczeń, także nie posiadały tego typu urządzeń grzewczych), zatem wymienieni z nazwiska i imienia nabywcy w rzeczywistości nie istnieli. Łączna ilość sprzedanego oleju opałowego dla wyżej wymienionych osób wynosiła 1.129,805 m3. W konsekwencji powołaną na wstępie decyzją organ podatkowy pierwszej instancji określił zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc wrzesień 2003 r. w wysokości 1.275.550 zł, albowiem uznał, że skarżąca dokonała sprzedaży oleju na cele inne niż opałowe, zatem zastosowano stawki jak dla oleju napędowego w oparciu m.in. o art. 35 ust. 1 pkt 3, art. 35 ust. 6 pkt 1 lit. a), art. 35a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej: u.p.t.u.p.a) i § 5 oraz § 6 ust. 1, 2 i 5 rozporządzenia MF.