Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 lutego 2016 r., sygn. I SA/Gd 4/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A.J. i A.J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 28 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 rok. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 października 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: Naczelnik US) z dnia 13 sierpnia 2015 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2014 zł.

Podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny:

Wnioskiem z dnia 17 czerwca 2015 r. złożonym w związku z korektą zeznania podatkowego PIT-37 za 2014 rok, Państwo A. i A.J. wystąpili o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. W pierwotnie złożonym zeznaniu PIT-37 podatnicy wykazali różnicę pomiędzy podatkiem należnym a sumą zaliczek pobranych przez płatnika do zapłaty w wysokości 3.445,00 zł, natomiast w korekcie zeznania w pozycji tej została wykazana wartość 0 zł, natomiast wykazano różnicę pomiędzy sumą zaliczek pobranych przez płatnika a podatkiem należnym (nadpłata) w wysokości 11.409,00 zł.

W uzasadnieniu przyczyn złożenia korekty zeznania podatkowego wskazano, że nadpłata powstała w związku z błędnym uwzględnieniem w przychodach podlegających opodatkowaniu kwoty rekompensaty otrzymanej przez podatnika od pracodawcy A Sp. z o.o. w ramach przeprowadzonego Programu Dobrowolnych Odejść (PDO). Jako podstawę prawną wniosku podatnik wskazał art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 roku, poz. 361 ze zm.), zwanej dalej u.p.d.f.