Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Ol 216/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2016r. sprawy ze skargi Z. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]"., Nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 127 § 3 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 157 § 1 i art. 158 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej jako: k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosków złożonych przez J. i K. S. oraz Z. L. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", znak: "[...]", odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez Burmistrza "[...]" z dnia "[...]", znak: "[...]", w przedmiocie określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację inwestycji polegającej na adaptacji byłego Przedsiębiorstwa Handlu Sprzętem Rolniczym zlokalizowanego w "[...]" przy "[...]" na Zakład Przerobu Złomu Akumulatorowego i Produkcji Czystego Ołowiu, utrzymało w mocy własną decyzję z dnia "[...]", znak: "[...]".

Zakwestionowana decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.

Decyzją z dnia "[...]", znak: "[...]", Burmistrz "[...]" określił środowiskowe uwarunkowania realizacji inwestycji polegającej na

adaptacji byłego Przedsiębiorstwa Handlu Sprzętem Rolniczym zlokalizowanego w ‘[...]" przy "[...]" na Zakład Przerobu Złomu Akumulatorowego i Produkcji Czystego Ołowiu. Zgodnie ze wskazaną wyżej decyzją Zakład Przerobu Złomu Akumulatorowego i Produkcji Czystego Ołowiu miał powstać w "[...]". Zakład ten miał zajmować się zbiórką akumulatorów z terenu północnej Polski, a następnie ich przetwarzaniem (kruszeniem oraz oddzielaniem złomu od elektrolitu). Powstałe podczas tego procesu gazy miały być oczyszczane w płuczce wodnej, natomiast pasta ołowiowa miała być oczyszczana z zanieczyszczeń siarkowych i łącznie ze złomem ołowiowym kierowana do wytopu w krótkim piecu obrotowym. Z kolei surowy ołów miał być poddawany rafinacji w 4 kotłach rafinacyjnych. Gazy ujmowane z przestrzeni krótkiego pieca obrotowego oraz kotłów rafinacyjnych miały być oczyszczane w filtrze tkaninowym skuteczności odpylania 99,8%. Odzyskany w procesie oczyszczenia pasty ołowiowej siarczan sodu miał być krystalizowany, a elementy polipropylenu miały być granulowane i przekazywane do odzysku. Podczas realizacji planowanego przedsięwzięcia źródłem zanieczyszczenia powietrza miały być: procesy rozdrabniania akumulatorów i ich segregacja na poszczególne surowce, oczyszczanie pasty ołowiowej z siarki, wytop pasty ołowiowej i złomu ołowiowego w krótkim piecu obrotowym, rafinacja ołowiu w 4 kotłach rafinacyjnych. Jednakże wielkość emisji zanieczyszczeń do powietrza miały być nieznaczne, ponieważ wszelkie gazy miały być oczyszczane w instalacjach oczyszczających o skuteczności powyżej 99,7%. W decyzji tej określono także warunki korzystania z terenu zarówno w fazie realizacji inwestycji, jak i w fazie jej eksploatacji, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych, zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich. Określono również wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w projekcie budowlanym.