Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 1532/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, sędzia WSA Piotr Przybysz, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu wraz ze spółką oraz drugim członkiem zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. (dalej zwany "NUS" lub "Naczelnikiem") orzekł o solidarnej odpowiedzialności podatkowej P. W. (dalej zwanego "Skarżącym"), wraz ze spółką P. Sp. z o.o. w W. oraz drugim członkiem zarządu, za zaległości podatkowe tej spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r., odsetki za zwłokę oraz koszty postępowania egzekucyjnego. Organ uznał, że w sprawie zaszły wszystkie przesłanki pozytywne przeniesienia odpowiedzialności, określone w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej (dalej zwanej też "O.p." lub "Ordynacją"), nie zaszły ponadto przesłanki negatywne.

Skarżący złożył od powyższej decyzji odwołanie wnosząc o jej uchylenie w całości jako wydanej z naruszeniem przepisów prawa materialnego i proceduralnego. Zarzucił decyzji NUS naruszenie art. 123 § 1 w zw. z art. 200 O.p., polegające na uprzednim wysłaniu bezpośrednio do Skarżącego pisma z możliwością wypowiedzenia się w przedmiocie zgromadzonego materiału dowodowego, które zostało doręczone 5 stycznia 2015 r., a jednocześnie podjęciu decyzji datowanej na [...] grudnia 2014 r., doręczonej pełnomocnikowi Skarżącego w dniu 5 stycznia 2015 r., z pominięciem gwarancji procesowej umożliwiającej wypowiedzenie się w sprawie materiału dowodowego, pozbawienie Skarżącego możliwości czynnego udziału w postępowaniu, poprzez niedopuszczenie dowodów, o przeprowadzenie których wnioskowano. Zarzucił też naruszenie art. 122 w związku z art. 180 § 1, art. 187 § 1 oraz art. 188 O.p., polegające na nieustaleniu stanu faktycznego sprawy w zakresie, w jakim ma on wpływ na rozstrzygnięcie, w szczególności przez nieustalenie okoliczności związanych z sytuacją finansową spółki, oraz odmowę przeprowadzenia dowodów pozwalających na ustalenie, czy spełnione są w sprawie przesłanki odpowiedzialności osoby trzeciej, wynikające z art. 116 O.p., które warunkują wydanie decyzji na tej podstawie. W ocenie Skarżącego Naczelnik naruszył też art. 121 O.p., tj. zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, poprzez kierowanie się w sprawie jedynie postulatem szybkości wydania decyzji, z pominięciem gwarancji proceduralnych, i posługiwanie się uproszczeniami i brakiem należytej staranności w gromadzeniu materiału dowodowego. Skarżący wskazał też na naruszenie art. 191 O.p., poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, która może być realizowana dopiero, gdy organ podatkowy zapozna się z materiałem dowodowym i dowody w sprawie przeprowadzi. Skarżący zarzucił też naruszenie przepisów prawa materialnego, w szczególności: art. 116 § 1 pkt 1 O.p. w związku z art. 10, art. 11 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2012 r. poz. 1112 ze zm.), przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na błędnym przyjęciu, że element stanu faktycznego, jakim była sytuacja finansowa Spółki w 2008 r., pozostaje bez wpływu na ocenę, czy we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości, oraz czy w okresie, w którym Skarżący pełnił funkcję członka zarządu, zachodziła podstawa do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Skarżący uznał ponadto, że Organ naruszył art. 118 § 1 O.p., który ogranicza w czasie prawo do przeniesienia odpowiedzialności na osobę trzecią - decyzję doręczono dopiero w dniu 5 stycznia 2015 r.