Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 12 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Gl 937/15

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. wskutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 14 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zwolnił skarżącego od kosztów sądowych w zakresie obejmującym część każdorazowej opłaty sądowej przekraczającej kwotę 550 zł, jednocześnie odmawiając zwolnienia od kosztów w pozostałym zakresie. W motywach rozstrzygnięcia zwrócono na wstępie uwagę, że skarżący zainicjował wówczas jednocześnie cztery postępowania sądowe, w których łączna wysokość wpisów sądowych od skarg wyniosła 4.715,00 zł (mocą rozstrzygnięć z dnia 14 grudnia 2015 r. zmniejszono tą kwotę do 1.300,00 zł). Sąd zarzucił dalej skarżącemu, że nie przedstawił wyciągów z dwóch rachunków bankowych, co istotnie ogranicza dokonanie pełnej analizy zdolności finansowej wnioskodawcy. Skarżący nie ujawnił nadto tytułu prawnego do nieruchomości położonej na terenie Gminy S., którą utrzymuje jego małżonka.

Obecnie skarżący wniósł skargi kasacyjne w dwóch z czterech ww. spraw, co oznacza, że łączna wysokość wpisów sądowych stanowi kwotę 1.100,00 zł, mając na uwadze wskazane na wstępie orzeczenie Sądu. W druku urzędowego formularza z dnia 6 kwietnia 2017 r. skarżący podniósł, że jego sytuacja finansowa nie pozwala na zgromadzenie jakichkolwiek oszczędności bez uszczerbku zabezpieczenia koniecznych kosztów jego utrzymania. W treści oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach podkreślił, że on sam nie posiada majątku, natomiast z uwagi na obowiązującą w jego małżeństwie rozdzielność majątkową, nie ma wiedzy co do stanu majątkowego żony. Zeznał dalej, że jego jedynym źródłem utrzymania jest wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia w kwocie 1.540,00 zł netto. Do stałych miesięcznych obciążeń budżetowych zaliczył: koszty wyżywienia - 350 zł, koszty zakupu środków higieny - 150 zł, opłaty czynszowe, w tym media, internet i wywóz nieczystości - 600 zł, koszty leczenia - 250 zł; koszty dojazdu do pracy - 100 zł oraz opłata z tytułu usług telekomunikacyjnych - 40 zł. Skarżący dołączył do formularza m.in. PIT-11, z którego wynika, że jego dochód brutto z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Socjalnych wyniósł w 2016 r. 8.996,70 zł. Nadesłał nadto roczny raport składek społecznych i zdrowotnych za 2016 r., z którego wynika, że płatnikiem składek był Powiatowy Urząd Pracy.