Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. I SA/Wa 476/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie WSA Dorota Apostolidis WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2017 r., nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu wniosku Z. Z. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] października 2015 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję z [...] października 2015 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, że wnioskiem z 6 maja 2013 r. Z. Z., następca prawny J. Z., wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji, którą znacjonalizowano nieruchomość należącą do jego poprzednika prawnego.

Orzeczeniem z [...] stycznia 1956 r., nr [...] Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...], działając na podstawie art. 14 dekretu z 9 lutego 1953 r. o całkowitym zagospodarowaniu użytków rolnych (Dz. U. Nr 11, poz. 40), po rozpatrzeniu wniosku J. Z. orzekło:

- o przejęciu na własność Państwa (Państwowy Fundusz Ziemi) całości gospodarstwa o powierzchni [...] ha wraz z zabudowaniami gospodarczymi i domem mieszkalnym w terminie do [...] stycznia 1956 r.,

- ustaliło wynikającą z rozliczenia różnicę w kwocie [...] zł, którą należy uiścić najdalej w ciągu trzech miesięcy od dnia wydania niniejszego orzeczenia.

Decyzją z [...] października 2015 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] stycznia 1956 r.

Z. Z. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając: wydanie decyzji przez przewodniczącego Prezydium, zamiast przez Prezydium, nieprawidłowości we wniosku J. Z. w sprawie zrzeczenia się gospodarstwa rolnego, ustanowienia w decyzji terminu jej wykonania, co stanowi o rażącym naruszeniu prawa, niemożności wykonania orzeczenia bez pisemnej zgody właściciela, niewykonalności orzeczenia w związku z ustawą z 13 lipca 1957 r. uchylającą dekret z 9 lutego 1953 r. o całkowitym zagospodarowaniu użytków rolnych, jak również ówczesnej sytuacji osobistej J. oraz J. Z., mającej wpływ na wydanie orzeczenia. W związku z ostatnim zarzutem strona wniosła o przeprowadzenie rozprawy i przesłuchanie M. C., jak również uwzględnienie załączonych dowodów: postanowień o nadaniu odznaczeń, wspomnieniu o J. Z. oraz oświadczenia M. P.