Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. III SA/Wa 3037/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Olesińska, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant referent Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia w całości decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. (dalej: "Dyrektor UKS" lub "organ pierwszej instancji") określił M. Z.(dalej: "Skarżący: lub "Strona") zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie 107.887,00 zł w miejsce zadeklarowanego przez Stronę w zeznaniu PIT-36L podatku należnego w kwocie 7.016,00 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące styczeń-grudzień 2011 r. w łącznej kwocie 10.377,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że Skarżący zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 530.897,27 zł, uwzględniając w nich wydatki na zakup bydła rzeźnego wynikające z faktur VAT RR oraz faktur VAT, które w rzeczywistości nie dokumentowały nabycia zwierząt, co skutkowało zaniżeniem podatku dochodowego i zaliczek na ten podatek.

Wśród posiadanych przez Skarżącego faktur VAT RR stwierdzono faktury, w których jako dostawców zwierząt wskazano osoby nieżyjące w dacie wystawienia faktur (osoby te nie figurowały także jako dostawcy bydła do stad Skarżącego w wykazie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa) oraz osoby, które w dacie wystawienia faktur nie prowadziły gospodarstw rolnych (odpowiednio 8 i 15 faktur). Faktury VAT RR, niepotwierdzające zakupów bydła, nie spełniały przy tym wymogów określonych w art. 116 ust. 1-6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.). Dyrektor UKS powołał się przy tym na dokumenty uzyskane od rolników oraz ich oświadczenia, iż nie dokonali sprzedaży.