Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Po 1/18

Geodezja i kartografia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Asesor WSA Jan Szuma Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi R. L. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany danych w ewidencji gruntów i budynków oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. R. L. wniósł do Starosty [...] o zmianę wpisu widniejącego w ewidencji gruntów i budynków, poprzez wpisanie jako właścicieli działki nr [...] położonej w [...], dla której prowadzona jest księga wieczysta [...], R. L. i D. L. w miejsce J. L..

W uzasadnieniu wyjaśniono, że wpis widniejący w ewidencji gruntów w chwili obecnej jest wadliwy. Został on dokonany na podstawie aktu notarialnego z [...] r., który w rzeczywistości stanowi jedynie oświadczenie o przyjęciu darowizny, wobec czego sam w sobie nie mógł być podstawą do zmiany wpisu odnośnie własności, gdyż stanowi jedynie "połowę" umowy darowizny przenoszącej własność. Drugim jej elementem jest oświadczenie R. L. i D. L. o przeniesieniu własności nieruchomości na J. L. sporządzone w USA. W oświadczeniu tym jednak zawarte są błędy dyskwalifikujące je jako podstawę wpisu, tj. niepoprawnie wskazany został nr działki oraz jej powierzchnia, oraz nie wskazano nr księgi wieczystej nieruchomości, ani jej położenia. Okoliczności te zostały zbadane w postępowaniu wieczystoksięgowym, w którym Sąd Rejonowy w P. w postanowieniu z dnia [...] r. stwierdził, iż na podstawie tak sporządzonej umowy darowizny nie można dokonać zmiany wpisu w księgach wieczystych. Decyzja Sądu miała charakter merytoryczny, a nie formalny (wniosek oddalono po rozpoznaniu) i nastąpiła już po dokonaniu wpisu w ewidencji gruntów. Wobec tego w sprawie wystąpiły przesłanki z § 12 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2015 r., poz. 542; dalej: "R.e.g.b."), a mianowicie pojawiło się późniejsze od wpisu w ewidencji, prawomocne rozstrzygnięcie sądowe, regulujące kwestię wpisów prawa własności w księgach wieczystych. Ponieważ postępowania dotyczące wpisów w księgach i w ewidencji mają zbliżony charakter, który pozwala w zasadzie badać jedynie prawidłowość złożonych dokumentów, należy stwierdzić, iż nie może mieć miejsca sytuacja, w której dwa rejestry państwowe na podstawie tej samej dokumentacji dokonują sprzecznych rozstrzygnięć.