Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. I SA/Rz 888/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Piotr Popek /spr./ Sędzia WSA Małgorzata Niedobylska Asesor WSA Jacek Boratyn Protokolant sekr. sąd. Anna Kotowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi S.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2018r. nr [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozparzeniu odwołania S. M. (dalej: Skarżący) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w kwocie 210.853 zł oraz odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w tym podatku w kwocie 6.152 zł.

Z treści zaskarżonej decyzji oraz akt postępowania administracyjnego wynika, że w wyniku przeprowadzonej u Skarżącego kontroli podatkowej w przedmiocie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych, ujawniono że Skarżący w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - "A" S. M. - zaewidencjonował szereg faktur VAT wystawionych przez "B" P. S. oraz "C" S.B., które nie dokumentują wymienionych w nich zdarzeń gospodarczych, w konsekwencji zawyżono koszty uzyskania przychodów o kwotę 818.565,08 zł a ponadto zaniżono koszty uzyskania przychodu łącznie o kwotę 32.377,58 zł, tj. o:

- wydatki w kwocie 3.478,73 zł "z tytułu rozliczenia VAT z zakupów paliwa do samochodów na terytorium Unii Europejskiej",

- "diety przysługującej właścicielowi z tytułu transportu materiałów do krajów UE" w kwocie 16.155,35 zł,

- 12.743,50 zł, tj. o równowartość odpisów amortyzacyjnych naliczonych od wartości środka trwałego (hala nr 1).

Organ I instancji stwierdził nierzetelność podatkowej księgi przychodów i rozchodów Skarżącego za 2013 r. w części dotyczącej zawyżonych kosztów uzyskania przychodów oraz wadliwość ewidencji środków trwałych, w części dotyczącej zaniżonej kwoty odpisu amortyzacyjnego za 2013 r. i tym zakresie nie uznał ich za dowód tego, co wynika z zawartych w niej zapisów.