Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. VII SA/Wa 1525/18

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Kowalska, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2019 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2018 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi M. M. ("skarżąca") jest decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego ("GINB") z [...] kwietnia 2018 r., znak: [...], wydana w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, w następującym stanie sprawy:

Decyzją z [...] kwietnia 1993 r., znak: [...], Prezydent Miasta [...] zatwierdził plan realizacyjny i udzielił J. P. ("inwestor") pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego o jeden pokój na działce nr ewid. [...], przy ul. [...] w [...].

Pismem z 2 maja 2017 r. skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności ww. decyzji wskazując, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, a więc, że wystąpiła przesłanka z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 "k.p.a."). Wnosząc o unieważnienie ww. aktu, skarżąca podała, że kwestionowana decyzja została wydana pomimo niespełnienia warunków określonych w informacji o terenie wobec braku: projektu dobudowy jednej izby w granicach zabudowy, planów realizacyjnych oraz wymaganego stanowiska konserwatora zabytków. Wskazała nadto na brak zgody współwłaścicieli nieruchomości na objętą sporną decyzją inwestycję. Dodała, że decyzja ta została skierowana do jej ojca, jednego ze współwłaścicieli nieruchomości, który to zmarł przed jej wydaniem, tj. 12 października 1992 r.

Decyzją z [...] listopada 2017 r., znak: [...], Wojewoda [...] ("Wojewoda") odmówił, po rozpoznaniu ww. wniosku skarżącej, stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta [...] z [...] kwietnia 1993 r. W uzasadnieniu wskazał, że badana decyzja nie jest dotknięta żadną z wad nieważności z art. 156 § 1 k.p.a., w tym wadą rażącego naruszenia prawa.