Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 marca 2019 r., sygn. I SA/Gl 775/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Kornacki ( spr.), Sędziowie WSA Agata Ćwik-Bury, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2019 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń za okres od czerwca do grudnia 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Z.K. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Stan sprawy przedstawia się następująco.

2.1. Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej w PPHU A w dniach [...], [...] oraz [...] oraz wszczęciu na tej podstawie postępowania podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. decyzją z dnia [...], nr [...]:

- określił wysokość należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń za okres od czerwca do grudnia 2012 r. w łącznej kwocie [...] zł

- orzekł o odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z niedopełnieniem obowiązków wynikających z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201, ze zm. - dalej: o.p.), to jest niepobraniem i niewpłaceniem we właściwym terminie do organu podatkowego zaliczek na podatek dochodowy z tytułu dokonanych wypłat od wynagrodzeń ze stosunku pracy dokonanych od czerwca do grudnia 2012 r. oraz określił wysokość należności z tego tytułu w łącznej kwocie [...] zł.

Jako podstawę działania organ podał art. 207 oraz art. 30 § 1 i 4 w zw. z art. 8 o.p.

W motywach swojego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że z dokumentów zgromadzonych w toku kontroli podatkowej i znajdujących się w aktach sprawy wynika, że w dniu 1 maja 2012 r. skarżący zawarł z B Sp. z o.o. z siedzibą we W. (dalej: spółka B) umowę-porozumienie, na mocy której przekazał do tej spółki, z dniem 1 czerwca 2012 r. wszystkich pracowników wymienionych w załączniku nr 1 do umowy nowemu pracodawcy (tj. spółce B) na podstawie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 917, ze zm. - dalej: k.p.) na warunkach identycznych, jakie pracownicy mieli do dnia 31 maja 2012 r. Jednocześnie organ zaakcentował, że podlegający regulacjom przedmiotowej umowy pracownicy skarżącego otrzymali informacje datowane na 30 marca 2012 r. o przejściu na nowego pracodawcę, tj. spółkę B na podstawie art. 231 k.p. z dniem 1 czerwca 2012 r. Wynika z nich, że z dniem 1 czerwca 2012 r. nowym pracodawcą będzie spółka B, która odpowiadać będzie za zobowiązania powstałe po tym dniu, przejęcie nie będzie miało skutków w sferze socjalnej, pozostanie bez wpływu na warunki pracy, a także, iż pozostałe, niewymienione w informacji, warunki zatrudnienia nie ulegną zmianie.