Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 maja 2019 r., sygn. II SA/Po 28/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak (spr.) Asesor WSA Jan Szuma Protokolant st. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2019 r. sprawy ze skargi A. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] 2018r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 22 października 2015 r. B. K. i T. K. wystąpili z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku gospodarczo-garażowego na budynek usługowy (zakład tapicerski) z częścią mieszkalną i garażową na działce nr [...], ark. mapy [...] w miejscowości S..

Decyzją z dnia [...] 2016 r., [...], Burmistrz K. ustalił warunki zabudowy dla wnioskowanej inwestycji.

Pismem z dnia 17 lutego 2016 r. A. J. i E. J. wnieśli odwołanie od powyższej decyzji.

Decyzją z dnia [...] 2016 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej zwane: "SKO" lub "Kolegium") utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

Na decyzję Kolegium A. J. wniósł skargę.

Wyrokiem z dnia 19 października 2016 r., II SA/Po 336/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzje obu instancji. W motywach orzeczenia Sąd przypomniał, że podstawą prawną wydanej przez Burmistrza decyzji była ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej "u.p.z.p."). Na wstępie Sąd przedstawił istotne w sprawie regulacje, w tym także zawarte w wydanym na podstawie u.p.z.p. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej "rozporządzenie z 26 sierpnia 2003 r. "), to jest § 3 ust. 1 i 2 oraz § 2 pkt 5.

Sąd wskazał, że w analizie urbanistycznej obszar analizowany wyznaczony został w sposób arbitralny i wadliwy. Zaznaczył, że działka inwestora położona jest u zbiegu ul. [...] i ul. [...]. Organy powinny zatem ustalić, od której strony - od strony ul. [...] czy ul. [...] - znajduje się front tej posesji. Cel ten mógł być osiągnięty np. w drodze wezwania inwestora do sprecyzowania swojego wniosku z dnia 22 października 2015 r. W ocenie Sądu dopiero następnie możliwe jest wyznaczenie szerokości elewacji frontowej działki inwestora, co z kolei stanowi podstawę do wyznaczenia obszaru analizowanego w oparciu o § 3 ust. 2 rozporządzenia z 26 sierpnia 2003 r.