Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 sierpnia 2019 r., sygn. II SA/Gl 690/19

Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska(spr.), Sędzia WSA Andrzej Matan, , Protokolant asystent sędziego Aleksandra Czajer, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej Gliwice - Wschód w Gliwicach na uchwałę Rady Miasta Gliwice z dnia 19 listopada 2015 r. nr XI/258/2015 w przedmiocie wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Rada Miasta G., na wniosek Prezydenta Miasta G. , działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 z późn. zm.) w związku z art. 91 i art. 92 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 5 marca 1998 roku o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1445 z późn. zm.), art. 130a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) oraz obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 4 sierpnia 2015 roku w sprawie ogłoszenia obowiązujących w 2016 roku maksymalnych stawek opłat za usunięcie pojazdu z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym (M. P. z 2015 r. poz. 707), w dniu [...] roku podjęła uchwałę nr [...] w sprawie ustalenia opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z dróg na parking strzeżony.

Przedmiotowa uchwała weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. i została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego (§ 2), natomiast jej wykonanie powierzono Prezydentowi Miasta G. (§ 4).

Pismem z dnia [...] roku Prokurator Prokuratury Rejonowej G. w G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicacg , w której domagał się stwierdzenia nieważności całości wyżej opisanej uchwały jako sprzecznej z art. 130 a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1260 z późn. zm.). Jako podstawę prawną skargi wskazał art. 8 § 1, art. 50 § 1, art. 52 § 1 i art. 53 § 3 i 2a w zw. z art. 3 § 1 i § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z póżn. zm., dalej w skrócie: "p.p.s.a.") i art. 5 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 roku Prawo o prokuraturze (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1767 z późn. zm.). Zarzucił uchwale wadliwość postanowień: