Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 1 października 2019 r., sygn. I SA/Gl 640/19

Interpretacje podatkowe

Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Machcińska, Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Asesor WSA Katarzyna Stuła-Marcela, Protokolant specjalista Katarzyna Kot, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2019 r. sprawy ze skargi A S.A. Oddział [...] w C. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji indywidualnej z [...], nr [...] ‒ wydanej na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej "O.p.") ‒ stwierdził, że stanowisko A S.A. Oddział [...] w C. (dalej "Spółka", "skarżąca") przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu wraz z ustawowymi odsetkami ‒ jest nieprawidłowe.

We wniosku, po jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pracownik J.P. był zatrudniony w A S.A., a następnie w wyniku przejęcia na podstawie art. 231 Kodeksu pracy w A S.A. Oddział [...] w C., do dnia [...].

Pracownik złożył pozew do Sądu o wypłatę utraconego dodatku do wynagrodzenia za pracę w soboty, niedziele i święta, której nie świadczył, a wynikającego z postanowień Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (ZUZP). Sąd w wydanym wyroku zasądził od pozwanego pracodawcy na rzecz powoda stosowne kwoty wraz z ustawowymi odsetkami, nie określając jednak jakie źródło przychodu stanowią dla powoda zasądzone kwoty. Pracodawca (pozwany) realizując wyrok Sądu uznał, że skoro Sąd dokonując analizy podstaw prawnych roszczenia, nie określił w wydanym wyroku, że jest to wynagrodzenie lub świadczenie porównywalne, to należy uznać, że zasądzone kwoty stanowią odszkodowanie, wynikające z postanowień ZUZP. Pracodawca tak kwalifikując zasądzone świadczenie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalił brak zobowiązania podatkowego od wypłaconych powodowi kwot. Ustalił również brak zobowiązania podatkowego od określonych w wyroku odsetek ze względu na ich akcesoryjny charakter. Prezentowane stanowisko poparł wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 stycznia 2014 r., II FSK 289/12, z którego wynika, że odsetki należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główną.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że:

1) rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Pracownik na podstawie tej ustawy otrzymał wypowiedzenie warunków umowy o pracę (wypowiedzenie zmieniające), których nie przyjął, i w związku z tym umowa uległa rozwiązaniu. Powyższe okoliczności nie zostały podniesione przed Sądem, ani nie stanowiły podstawy wydanego orzeczenia, ponieważ podstawą roszczenia pracownika nie było rozwiązanie umowy o pracę;

2) stosunek pracy został rozwiązany zgodnie z przepisami Kodeksu pracy;

3) wypłacone świadczenie nie miało związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem stosunku pracy, ale jedną z podstaw żądania, wskazaną w pozwie, była niezgodna z prawem zmiana warunków umowy o pracę, bez zachowania trybu wypowiedzenia zmieniającego, polegająca na zmianie sposobu świadczenia pracy. Zmiana ta nie miała związku z późniejszym rozwiązaniem umowy o pracę, opisanym w pkt 1;

4) na podstawie ZUZP obowiązującego u pracodawcy, pracodawca wypłacał pracownikom dodatki z tytułu pracy w soboty, niedziele i święta;

5) pracownik w pozwie powołał się na następujące postanowienia ZUZP:

a) art. 13 ust. 2 ZUZP w brzmieniu: "Umowa o pracę określa: rodzaj umowy o pracę, czas trwania umowy, termin rozpoczęcia pracy, rodzaj powierzonej pracy-stanowisko, miejsce pracy, wynagrodzenie za pracę ze wskazaniem składników wynagrodzenia, system pracy, dodatkowe informacje wynikające z charakteru pracy",

b) art. 7 Pakietu Socjalnego w brzmieniu: "Wypowiedzenie Pracownikowi warunków pracy lub płacy jest naruszeniem Gwarancji Zatrudnienia, z wyjątkiem przypadku powierzenia Pracownikowi pracy zgodniej z jego kwalifikacjami, a żaden ze składników wynagrodzenia oraz inne świadczenia ze stosunku pracy przysługujące Pracownikowi nie ulegną obniżeniu, a miejsce świadczenia pracy rozumiane jako miasto C. nie ulegnie zmianie. Nie stanowi naruszania Gwarancji ...

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00