Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Po 884/19

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 04 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi "A" S.A. w [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadniony zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z [...] października 2019 r. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Pierwszego [...] Urzędu Skarbowego w [...] z [...] lipca 2019 r. uznającego zarzut [...] S.A. w [...] w sprawie prowadzonej egzekucji za niezasadny.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Naczelnik Pierwszego [...] Urzędu Skarbowego w [...] prowadzi postępowanie egzekucyjne na podstawie własnego tytułu wykonawczego z [...] maja 2019 r. obejmującego należności z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie należności głównej [...] zł.

W toku prowadzonego postępowania zawiadomieniami z [...] i [...] maja 2019 r. dokonał zajęć wierzytelności z rachunków bankowych i wkładów oszczędnościowych oraz innej wierzytelności pieniężnej.

Pismem z [...] maja 2019 r. skarżąca złożyła na podstawie art. 33 § 1 pkt 10 w zw. z art. 27 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1438 ze zm., zwanej dalej u.p.e.a.) zarzut niespełnienia w tytule wykonawczym wymogów określonych w art. 27 u.p.e.a. poprzez błędne wskazanie aktu normatywnego, tj. podstawy prawnej obowiązku, wysokości należności pieniężnych oraz błędne określenie wysokości zobowiązania podatkowego podlegającego egzekucji. Podniosła również naruszenie art. 6 i 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., zwanej dalej K.p.a.). Skarżąca wskazała, że wierzyciel wskazał w tytule wykonawczym art. 27 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036), co stanowi błędne przywołanie podstawy prawnej obowiązku, bowiem podstawą tą jest przepis określający sam obowiązek podatkowy w tym podatku, a nie stanowiący o obowiązku złożenia zeznania podatkowego. Ponadto zostały wskazane Dzienniki Ustaw późniejsze (2018 r.) niż powstałe zobowiązanie podatkowe skarżącej (2017 r.). Kwota należności pieniężnej również nie zgadza się z rzeczywistym zobowiązaniem podatkowym spółki.