Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Rz 665/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S.WSA Grzegorz Panek /spr./, Sędzia WSA Małgorzata Niedobylska, Sędzia WSA Piotr Popek, Protokolant sekr. sąd. Karolina Dźwierzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2019 r. spraw ze skarg Z.Ł. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2019 r.: - nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2013 roku, - nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2013 roku, - nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2013 roku, - nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2013 roku oddala skargi.

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia [...] listopada 2018 r. organ pierwszej instancji zakwestionował prawidłowość dokonanego przez skarżącego rozliczenia podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, kwiecień 2013 r. i określił Z.Ł. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w kwocie odpowiednio 21.504 zł, 42.141 zł, 38.902 zł, 36.431 zł.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji wskazał między innymi, że skarżącemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zakup paliw silnikowych i oleju napędowego do pojazdów wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej w 2013 r. (szczegółowo wymienionych w zaskarżonych decyzjach), ujętych w ewidencji zakupów za wskazane wyżej miesiące 2013 r. Stwierdzono, że zarówno w toku kontroli podatkowej jak i postępowania podatkowego skarżący nie przedłożył dokumentów, na podstawie których dokonano odliczenia 100% podatku naliczonego, wynikającego z faktur potwierdzających nabycie oleju napędowego do pojazdów wymienionych w decyzjach, tj. świadczących o dodatkowym badaniu technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonym zaświadczeniem wydanym przez tę stację, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652 ze zm., dalej: "ustawa zmieniająca"), jak też innych dowodów wskazujących, że samochody te miały dopuszczalną masę całkowitą powyżej 3,5 tony. W uzasadnieniu decyzji wskazano także inne drobne uchybienia związane z rozliczeniem VAT. Z uwagi jednak na to, że nie stanowią one przedmiotu sporu na obecnym etapie postępowania brak jest potrzeby szczegółowego odnoszenia się do nich.