Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. I SA/Wr 112/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędziowie sędzia WSA Piotr Kieres, sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Protokolant starszy specjalista Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 lipca 2020 r. przy udziale sprawy ze skargi "A" sp. z o.o .z/s w W. Oddział we Wa. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wb. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza D. z [...] nr [...]; II. zasądza na rzecz Skarżącej od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wb. kwotę 4 533 (cztery tysiące pięćset trzydzieści trzy) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 19 sierpnia 2016 r. Burmistrz D. określił Spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2012 r. w wysokości 427.207 zł. Do przedmiotów opodatkowania organ zaliczył, jako elementy budowli - sieci gazowej, następujące obiekty i urządzenia: stacje i punkty redukcyjno-pomiarowe oraz punkty pomiarowe. Wymienione elementy nie zostały przez Spółkę zgłoszone do opodatkowania od całości ich wartości, a jedynie od wartości fundamentów i obudowy.

W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji stacje redukcyjno-pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe i punkty pomiarowe są elementami obiektu budowlanego jakim jest sieć gazowa - sieć techniczna. Spółka jest podatnikiem podatku od nieruchomości od przedmiotów opodatkowania w postaci budowli stanowiącej całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami - sieci gazowych. Na sieć składają się gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi, tłoczniami gazu, magazynami gazu, połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych. Organ podatkowy pierwszej instancji powołał się na art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) oraz art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. 2010 r. Nr 234, poz. 1623 ze zm.; dalej - u.p.b.). Wskazał nadto, że demontaż poszczególnych elementów sieci gazowej, połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, uniemożliwiłby funkcjonowanie gazociągu, sieci gazowej i zarządzającego nimi przedsiębiorstwa. Wnioski te oparł także na opinii biegłej, która stwierdziła, że stacje redukcyjno-pomiarowe zlokalizowane w kontenerach, punkty redukcyjno-pomiarowe i punkty pomiarowe zlokalizowane w szafkach na ścianach obiektów budowlanych stanowią integralny element sieci gazowej. Przedłożone przez Spółkę opinie techniczno-budowlane nie były przydatne dla sprawy, albowiem charakteryzowały stacje redukcyjno-pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe i punkty pomiarowe jako samodzielne i odrębne elementy techniczno-budowlane i nie odnosiły się do związku techniczno-użytkowego spornych urządzeń z siecią gazową (budowlą).